Buradasınız
Fadime Yolda, Aklı Evde
İstanbul’dan bir metal işçisi
Fadime, her sabah olduğu gibi telaşla evden çıkmış servisin beklediği durağa içinde bir buruklukla gidiyordu. Yine çocuklarını uykuda bırakmış ve sadece bir anne duygusuyla yavaşça yanaklarından öpüp yavrularının kokusunu içine çekmişti. Ayakları servise gidiyordu ama ruhu yavrularının yanındaydı.
Servise yetiştim diye belirsiz bir mutlulukla her sabah oturduğu koltuğa oturdu ve işyerine varana kadar biraz kestirmeye koyuldu. Çünkü akşam yemek, çamaşır, bulaşık derken çocuklarıyla bile doğru düzgün ilgilenemeden yatağa atmıştı kendini.
Fadime tam uykuya dalmıştı ki, servisteki bir tartışma nedeniyle “kim bu densizler?” diye kısık bir sesle mırıldanarak gözlerini araladı.
Servisteki işçi arkadaşlarından biri gençlerin çok yozlaştığını, uyuşturucunun yaygınlaştığını, çocuklarımızın iyi yetiştirilmediğini söylüyordu. Fadime içinden “evet, doğru” dedi.
Diğer bir işçi arkadaşı “iyi de bunun sorumlusu kim?” diye sorunca öbür işçi “tabii ki aileler suçlu, çünkü çocuklarını adam gibi yetiştirmiyorlar” dedi. Fadime’nin uykusunun içine etmişlerdi, “iyi de nasıl yetiştirelim?” diye sordu kendi kendine.
Öbür işçi ise karşı çıkarak “hiç de alâkası yok” dedi, “ailelerin ne suçu var, aldığımız maaşlar çok az olduğu için hem kadın hem erkek, 10 hatta 12 saat çalışıyoruz, bu durumda kadın çocuğuyla hangi ara ilgilenecek?” dedi.
Diğer işçi, “o zaman kadın otursun evinde, çocuğuna baksın” deyince, öbür işçi “ev kiralarını da sen ödersin herhalde” dedi.
Serviste tartışma alevlenmiş ve işçilerin bir kısmı daha tartışmaya katılmış, bir kısmı da Fadime gibi dinliyordu.
Öbür işçi sesini biraz daha yükselterek, “kardeşim insanlar sabahın köründe çocuklarının yüzünü göremeden evinden çıkıyor, çocuklar anne babasına hasret büyüyor, neden işyerlerinde ücretsiz kreşler yok? Fabrika kurmaya gelince oluk oluk para akıtıyorlar da sıra kreşe gelince mi para olmuyor, sevgiden, şefkatten uzak büyüyen çocuklardan ne bekliyorsun?” dedi.
Fadime’nin içinde belirsiz bir duygu oluştu ve yavrularını bir kreşte hayal etti bir an. Oysa özel kreşler neredeyse maaşına yakın ücret istiyorlardı, “keşke bir kreşimiz olsaydı” diye geçirdi içinden.
Servis işyerine gelince Fadime usulca öbür işçiye yaklaştı, “kardeş serviste çok doğru söyledin keşke bir kreşimiz olsaydı, iki yavrum evde kaldı içim sızlıyor ya başlarına bir şey gelirse diye” dedi.
* * *
Kardeşler, biz işçiler olarak hep gençliğin bozulduğundan, kötü alışkanlıklara bulaştığından dert yanarız. Oysa hiçbir çocuk anasından doğarken kötü alışkanlıklarla doğmaz. Kötü alışkanlıkları bulunduğu ortamlarda edinir. O ortamları hazırlayan ise içinde yaşadığımız düzendir. Daha sağlıklı bir gençliğimizin olmasını istiyorsak, bizi daha küçük yaşlarda onları kendi hallerine terk etmeye zorlayan bu düzenden kurtulmalıyız. Onların yetiştirilmesine özen gösterilmesi, yaşı ilerledikçe de iyi bir eğitimin yanı sıra becerilerinin geliştirilmesi, işçi sınıfının mücadelesi bilinciyle geliştirilmesi gençliğimizi uyuşturucu tacirlerinin tuzağından kurtaracak, topluma ve insanlığın kurtuluş mücadelesine faydalı bireyler haline dönüştürecektir. Diğer türlü mücadeleden, kendi sınıfından uzak ve alâkasız yaşayan bir gencin gideceği yer bellidir. Gözünü kâr hırsı bürüyen patronlar ve AKP hükümeti işçi çocuklarının geleceğini düşünmek bir tarafa, onları daha genç yaşta nasıl sömüreceğinin hesabını yapıyor. “Üç yetmez beş çocuk yapın” diyorlar ama bunlara nasıl bakılacak diye hiç düşünmüyorlar.
UİD-DER Kadın Komitesi’nin dile getirdiği her işyerine ve her mahalleye ücretsiz kreş talebi işçi gençliği için çok önemlidir. Annesinin yakınında olduğu duygusu bile çocuğa daha küçük yaşta özgüven kazandıracaktır. İşçi sınıfımızın çocukları hepimizin geleceğidir, sahip çıkalım. Her işyerine ücretsiz kreş talebinin önemini bir kez daha hatırlatmak için, Ayşeleri Fadimeleri yani sınıfımızın kadınlarını yalnız bırakmamamız gerektiğini hatırlatmak için yaşanmış bir tartışmadan yola çıkarak yazdım. UİD-DER’e bu haklı talebi ve çalışmalarında başarılar diliyorum.
Fıtratında Ölüm Olanlara
İnsanlık Afeti
- Her İşyerine, Her Mahalleye Kreş İstiyoruz!
- UİD-DER’de Bir Kez Daha 8 Mart Coşkusu
- Dünden Bugüne Barış ve Adalet Özlemimiz İçin
- Mücadelenin Adıdır Kadın
- Ekmeğe Zam Yapılırsa
- UİD-DER’de 8 Mart Etkinlikleri: Geçmişten Geleceğe Yaşasın 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü!
- Mücadelemizin Sembolü 8 Mart
- Emekçi Kadınlarız, 8 Mart Ruhuyla Birleşiyoruz!
- Bir Ana ile Tanışmak…
- Emekçi Kadınlar Savaşı Durdurmak İstiyor Ama Nasıl!
- Boyun Eğmek mi Birlikte Karşı Durmak mı?
- Bir Şey Yapmalı! Ama Ne?
- Emekçi Kadınlar Savaşa Karşı Durabilir
- Genç Rosalar Olup Mücadeleyi Büyütmeliyiz
- Değişim Küçük Adımlarımızla Başlar
- Direnen Haliç ve Bizim Direnişimiz
- Annelik Kursağımızda Kalmasın, Bu Düzeni Değiştirelim!
- MESS Sözleşmesi ve Emekçi Kadınlar: Ne Düşünüyoruz? Nasıl Düşünmeliyiz? /2
- MESS Sözleşmesi ve Emekçi Kadınlar: Ne Düşünüyoruz? Nasıl Düşünmeliyiz? /1
- Çocuklarımızın Yurtlarda Can Güvenliği Yok
Son Eklenenler
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...
- Adnan Yücel, Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek şiirinde “saraylar, saltanatlar çöker, kan susar bir gün, zulüm biter” der. Yeryüzünde “aşkın” yani özgürlüğün, barışın, mutluluğun hâkim olacağı günler için ve o günlere kadar mücadelenin devam edeceğini...
- Bugün dünyanın pek çok yerinde savaş naraları yankılanıyor. Filistin, Ukrayna, Suriye, Lübnan, Yemen ve daha birçok ülkede emperyalist savaşların getirdiği yıkımlara, acılara, ölümlere tanık oluyoruz. Şimdilik televizyon ekranlarında, gazetelerde...
- Portekizli yazar Jose Saramago “Körlük” romanında toplumsal körlüğü, bu kitabın devamı olan “Görmek” romanında ise ezilenler gerçekleri görmeye başladıklarında neler olduğunu anlatır. “Körlük” romanı 1933-1974 yılları arasında Portekiz’de hüküm...