Buradasınız
Gedik Kaynak’ta Neler Oluyor?
Bir Gedik Kaynak İşçisi
Haklarını aradıkları için 5 işçinin işten atıldığı Gedik Holding A.Ş.’de işçi kıyımı devam ediyor. Atılan arkadaşlarına sahip çıktıkları için işçileri cezalandırmaya çalışan patron, 7 işçiyi daha kapının önüne koydu. Aşağıda işçilerden birinin gönderdiği mektubu yayınlıyoruz.
Merhaba. Gedik Kaynak’ta hem işten atmaları hem de bunu önceleyen TİS sürecini sizlere aktarmak istiyorum. Bizler 600 işçi, günde 12 saat olmak üzere iki vardiya halinde çalışıyorduk. İşyerinde Çelik-İş Sendikası örgütlü. Sendikalı olmamıza rağmen ücretlerimiz çok düşük ve çalışma koşullarımız çok ağırdı. Fazla mesai saatlerimiz arttıkça ücretlerimiz daha da aşağıya çekiliyordu. Haliyle aldığımız ücret hiçbir ihtiyacımızı karşılamıyordu. Bu yetmezmiş gibi işimizde oldukça stresli ve tehlikeliydi. Sıkça iş kazaları yaşanıyordu. Yaptığımız iş vasıflı işgücü gerektirdiği için çoğu işçi arkadaşımız uzun yıllardır bu fabrikada çalışıyor. Ancak üretim arttıkça ve çalışanlar yetmemeye başladıkça, patron yeni ve genç işçiler almaya başladı. Bu durum fabrikadaki sessizliğin bozulmasının önünü açtı. Yıllarca uzun saatler çalışmaya, düşük ücretlere, iş stresine, iş kazalarına alışmış olan eski işçiler, işe yeni başlayan genç işlerden güç alarak bu koşullara karşı hoşnutsuzluklarını dile getirmeye başlamıştı. TİS sürecinde artık bu sorunlarımızın çözülmesi için bir şeyler yapmak gerektiğini düşünüyorduk.
Sözleşme dönemi 3 ay sürdü. Bizler de taleplerimizi dile getirdik. Bu süre zarfında patron bizlere yoğun bir baskı uyguladı. Fabrika müdürleri gece vardiyasında çalışanların iş güvenliği malzemelerini kullanıp kullanmadığını saptamak için gece saat 3.00-4.00’de fabrikaya baskınlar yapıyordu. Elbette bizi düşündükleri için değildi bu baskınlar. Kullanmayan varsa tutanak tutup işten atmak içindi! Kameralar işçilerin tarafına çevrilip 24 saat patrona yayın yapıyordu. Bu kameralar sayesinde öne çıkan arkadaşlar tespit edilip, fabrika müdürünün tehditlerine maruz kalıyordu. Hatta tekli görüşmeler yetmediğinde müdür, her bölümü ayrı ayrı toplayıp konuşuyordu: “Yurt dışında krizler yaşanıyor. Bizlerin koşulları oldukça iyi. Mesaileri kaldırıp fabrikayı 3 vardiya yaparız.” Tabii ki geçim sıkıntısı çeken pek çok arkadaşımız korkuya kapılıyordu bu konuşmaların ardından. Fazla mesailerle dahi geçinemezken fazla mesaisiz nasıl geçinirdik? Ama bizler o arkadaşlarımızı ikna edip geri adım atmalarını engelliyorduk. Müdür devam ediyordu: “Burada benim kurallarım, benim sözüm geçer. Beğenmeyen arkadaşlar varsa kapı orada. Şu an bekçi kulübesinde iş bekleyen 400 form kâğıdı var. Herkes aklını başına alsın. Yoksa bu süreçte canınız yanacak. Burası 50 yıllık bir kurum. Kimsenin buradaki düzeni bozmasına izin vermem.”
Bizler de hem müdüre hem de patrona cevabımızı eylemlerle veriyorduk. 300 kişi sendika odasında toplanıyorduk. Bu saldırılara prim vermememiz ve geri adım atmamamız gerektiğini konuşuyorduk. Çünkü fabrikada bu koşullarla geçen onca yıl canımıza tak etmişti. Kararlıydık ve koşullarımızı değiştirecektik. Müdürlerle yapılan toplantılardaki duruşumuz birbirimize güvenimizi de arttırmıştı. Bu durum elimizi daha da güçlendiriyordu. Eylemlerimiz devam ettikçe kendimize olan güvenimiz daha da artıyordu. Sendikadaki toplantılardan sonra yemek yememe eylemi yaptık. Fazla mesailere kalmadık. Fabrika müdürü sendika temsilcisi ile görüşme istedi. Bu görüşmeler tam 3 ay sürdü. Patron %10 zam öneriyordu. Biz ise %35 zam istiyorduk. Fazla mesai saat ücretlerimizin %50’den %75’e çıkarılmasını, bayram mesailerinin ise %100 olmasını istiyorduk.
Aslında gayet normal olan isteklerimizi müdür çok buluyordu. Bizler ise bu süreçte giriş ve çıkışlarda alkışlı protestolarımızla eylemlerimize devam ediyorduk. Çıkışlardaki alkışlı protestodan etkilenmemeleri için memurların servislerini erken kaldırıyorlardı. Patron sözleşme öncesinde fabrikaya uğramazken, 2 ay boyunca günde 2 kez sabah akşam fabrikayı gezip işçilere sözlü uyarılarda bulunuyordu. Patron yalnızca işçilere baskı yapmıyordu, müdürü yanına çağırıp “sebep olduğun bu pisliği temizle ya da ceketini al git” demişti. Sözleşme öncesi müdür fabrikadaki tüm işçileri yemekhaneye toplayıp benzer tehditleri ve konuşmaları yaparak patronun sunduğu zam oranının gayet makul olduğunu, bunu kabul etmemiz ve işimizin başına dönmemiz gerektiğini anlatıyordu. Bunun üzerine içimizden bir işçi ağabeyimiz “idari bölümde çalışanlara gelince %20 zam yapılıyor da işçilere gelince neden enflasyon oranında yapılıyor? ‘Memura’ gelince kriz olmuyor da işçiye gelince mi kriz oluyor?” diye sordu. Buna karşın müdür işçi ağabeyimize “Tayyip’e oy verirken bana mı sordunuz? Bu hükümeti başa getiren siz olduğunuz için verdiği zammı kabul etmek zorundasınız” dedi. İşçi ağabeyimiz, “ben çocuğuma süt alamıyorum. Faturalarımı ödeyemiyorum” diye devam ederken, müdür ağabeyimizin sözünü keserek “ben senin özel sorunlarını dinlemeye gelmedim. Fabrikada yarattığınız sorunları çözmek için buradayım. Dinlemek istemiyorsan çıkıp gidebilirsin” dedi. Bunun üzerine ağabeyimiz yemekhaneyi terk etti. Bizler de 300 kişi ıslıklı alkışlı protestomuzla dışarı çıktık. Müdür peşimizden bağırdı: “Nereye gidiyorsunuz? Daha lafım bitmedi!” Bizler ise müdüre “bizim son sözümüz budur ve geri adım atmayacağız” dedik. Hepimiz makinelerimizin başına döndük.
Bu eylemden 3 hafta sonra sözleşmemiz sonuçlandı. Sözleşmeyle asgari ücretlerimize seyyanen %26-35 arasında zam aldık. Sözleşme öncesi tüm fazla mesailer %50 zamlı hesaplanırken sonrasında hafta içi %75 cumartesi ve bayramlar %150 zamlı hesaplanmaya; kömür parası 500 liradan 650’ye, bayram parası 50 liradan 150’ye, havlu parası 150’den 200 liraya çıkarıldı. Lakin sözleşme sürecinden birkaç ay sonra işyerinin huzurunu bozmak gerekçesi ile önce 5 arkadaşımız -ki bunların içinde temsilcilerimiz de vardı- işten çıkarıldı. Bizler aslında işyerinin değil patronun huzurunu kaçırmıştık. Patrona cevabımızı hem içeride hem dışarıda yine eylemlerle verdik. Vardiyadan çıkan arkadaşlarımız, atılan arkadaşlarımızı dışarıda yalnız bırakmadı.
Ancak işçilerin tepkisinin gelişeceğinden korkan ve sindirmek için saldırıyı devam ettirmek gerektiğini düşünen patron, 6 arkadaşımızı daha benzer nedenlerle işten çıkarttı. Buradan arkadaşlarıma ve patrona seslenerek diyorum ki; bu saldırılar Gedik Kaynak işçisinin hak arama mücadelesini durduramayacaktır. Bizler Gedik Kaynak işçileri olarak ne içeride, ne de dışarıda baskılara boyun eğmeyeceğiz. Mücadelemize devam edeceğiz. Sendikamızı da bizlere ve içerdeki işçilerin hak arama mücadelesine daha fazla sahip çıkmaya davet ediyoruz.
Yaşasın örgütlü mücadelemiz!
Uyan ve Haykır Öfkeni
Kıdem Tazminatımızı Gasp Ettirmeyelim!
- Patronların Hak Arayan İşçiye Tahammülü Yok
- Xiaomi Salcomp’ta İşten Atmalar Protesto Edildi
- Hacettepe Üniversitesi’nde İşten Atma Saldırısı
- Ezberler ve Gerçekler: “İş Çok, İş Beğenen Yok!”
- Cumhuriyet Gazetesinde Sendikalı İşçi Kıyımı
- Esenyurt’ta A101 İşçisi Kod 46 ile İşten Atıldı
- 65 İşçiyi Daha İşten Çıkardılar
- Ekmekçioğulları Metal’de İşten Atma Saldırısı
- Özer Elektrik’te İşten Atmalar Protesto Edildi
- İşten Çıkarma Yasağı İşten Çıkarmayı Engelliyor mu?
- Akwel’de İşten Atmalara Karşı İş Durdurma Eylemi
- TPI Kompozıt’te İşten Atma Saldırısı
- VIP Tekstil’de İşten Atmalar Protesto Edildi
- DERİTEKS, Üyelerinin İşten Atılmasını Protesto Etti
Son Eklenenler
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...