Buradasınız
İtaat Eden, Sömürüyü Kabullenen İşçiler Olmayacağız!
Kardeşler, şu an okuduğunuz İşçi Dayanışması gazetesi, dünyadaki tüm olaylara işçilerin penceresinden bakıyor. Çünkü adına kapitalizm dediğimiz sömürü düzeninde iki ana sınıf var; bir tarafta sermayeyi elinde tutan kapitalist sınıf, öte tarafta ise işgücünü satmaktan başka şansı olmayan işçi sınıfı. Bu iki sınıfın, yani patronlar ile işçilerin çıkarı birbirine taban tabana zıttır. Bu nedenle, en küçük bir olayda bile bu iki sınıfın farklı çıkarları ve bakış açıları karşı karşıya gelir. Eğer bir işçi kardeşimiz, toplumdaki herhangi bir gelişmeye, meselâ AKP’nin tepeden dayatmalarına işçilerin gözüyle bakmıyorsa, bilin ki yanlış safta duruyordur.
İşçi sınıfının penceresinden bakan bir işçi şunu sorar: AKP, CHP ya da MHP kimdir, amaçları nedir? Gerçekten de bu partilerin amacı nedir? Meselâ bu partiler; paranın egemenliğine dayanan, işçilerin iliklerine kadar sömürüldüğü ama patronların lüks içinde yaşadığı, işsizlik ve yoksulluk üreten kapitalist kâr düzenine karşılar mı? Soru bu kadar açık ve net: Evet mi, hayır mı? Elbette bu partilerin alayı da, patronların düzeni kapitalizme karşı değiller, çünkü onlar da kapitalist düzenin devamı için çalışıyor ve iktidar olmak için yarışıyorlar. İktidarda dün başka partiler vardı, bugün AKP var. AKP döneminde patronlar sınıfı palazlandıkça palazlandı. Dolar milyarderinin sayısı 4’ten neredeyse 50’ye çıktı. AKP, iktidar tekeli kurdu; kendi yandaşlarını paraya ve güce boğdu.
Kabul etmek lazım; AKP diğer düzen partilerinden daha hırslı bir partidir. Hedefleri var; Türkiye ekonomisinin 2023’te dünyanın en büyük 10. ekonomisi olmasını ve Ortadoğu’daki pazar-enerji kaynaklarından pay kapmayı arzuluyor. Bundan ötürü AKP, ne pahasına olursa olsun ekonomik büyümeyi sürdürmek ve bu arada toplumu da savaşa hazırlamak istiyor. Biz işçiler ekonomik büyümeye karşı değiliz, ama ekonomik büyümeden biz işçilerin payına ne düşüyor? Taşeronlaştırma, iş kazalarında işçilerin ölmesi, düşük ücretler, uzun iş saatleri, sosyal hayatın olmaması, bozulan psikolojiler, işsizlik ve yoksulluk! Büyüme yalnızca patronlar için söz konusu. Onlar işçileri sömürerek bir elleri yağda bir elleri balda yaşıyorlar. Eğer bu gidişata dur demezsek, 2023’te de işçilerin durumu bugünkünden farklı olmayacak. Türkiye, Ortadoğu’daki pazar ve enerji kaynaklarından pay aldığında, patronların sermayesi daha da büyüyecek. Üstelik meydana gelecek bir savaşta patron çocukları değil işçiler ölecek. Gerçek bu kadar yalındır. Aslında bu çarpıcı gerçeği bilse, hangi işçi göz göre göre patronların çıkarı için ölmek ister ki?
İşte bu nedenle AKP, yalanlarıyla işçilerin gözünü kör etmek ve toplumu tepeden aşağıya kendi düşünceleri temelinde dönüştürerek kendi arzuladığı gibi bir toplum yaratmak istiyor. Hayatın her alanına müdahale ediyor, bu doğrultuda baskı yasalarını devreye sokuyor. “Şanlı Osmanlı’dan Büyüyen Türkiye’ye” efsanesi etrafında emperyalist/savaşçı bir ideoloji geliştiriyor. Bunu yaparken, insanların dini inançlarını kendi hedefleri için kullanmaktan geri durmuyor. Toplumu dindar/dindar olmayan, Sünni/Alevi vb. ayrımlar temelinde kutuplaştırıyor. Devlet eliyle, ilkokullardan başlayarak din dersi zorunlu hale getiriliyor. Anaokullarından itibaren Osmanlı’nın kahramanlık destanları anlatılarak çocuklar savaşa hazırlanıyor. İşin özü AKP, dört bir koldan toplumu tutuculaştırmaya ve sinikleştirmeye çalışıyor. Peki neden? Çünkü AKP ve Erdoğan itaat eden, hakkını aramayan, rıza gösteren ve devlet “haydi savaşa!” dediği zaman koşa koşa savaşa gidecek işçiler, emekçiler istiyor. AKP, yeni nesillerin bu şekilde büyümesini arzuluyor. Dindar ve muhafazakâr işçi kardeşlerimiz kendi kafalarında başka türlü bir AKP ve Erdoğan algısı yaratmış olabilirler ama AKP’nin ve Erdoğan’ın gerçek düşüncesi de niyeti de bellidir.
Aslında AKP, dindarlık ve muhafazakârlık üzerinden işçilere bir tuzak kuruyor. Dindar/muhafazakâr kimlik üzerinden işçilerin ve patronların çıkarı birmiş gibi bir algı yaratmaya çalışıyor. AKP, sanki kendisi sınıflar üstüymüş ve sanki tüm sınıfların çıkarını temsil ediyormuş havası yaratma peşindedir. “Muhafazakâr, dindar, kaderde ve tasada ortak bir toplum” imajı yaratarak, zenginle yoksul arasındaki çelişkilerin üzerini örtmek istiyor. Bu amaçla “Büyüyen Türkiye” sloganını kullanıyor. Gazete ve televizyonlarda, Başbakan ve Cumhurbaşkanının konuşmalarında sürekli olarak Türkiye’nin ne kadar büyüdüğü, kabına sığmadığı öne çıkartılıyor. “Şanlı Osmanlı’dan Büyüyen Türkiye’ye” efsanesi eşliğinde ulusal duygu okşanıyor, milliyetçilik kışkırtılıyor.
“Erken yaşlarda evlenin, kadının kariyeri çocuk yapmaktır, 3-5 çocuk yapın” açıklamaları ve bunun bizzat devlet eliyle dayatılması boşuna değildir. Eğer Türkiye ekonomisi dünyanın 10. büyük ekonomi olacaksa ve sermaye alabildiğine büyüyecekse, bu ancak ve ancak işçilerin yoğun sömürüsüyle mümkün olacaktır. Bunun için taze, yıpranmamış, itaat edecek, hakkını aramayacak, iş kazalarına ve iş cinayetlerine sesini çıkartmayacak işçilere ihtiyaç var. İşte bu nedenle AKP, “daha fazla doğurun” diyerek işçi-emekçilere baskı yapmaktadır. İşçiler bir taraftan kapitalistleri zengin ederken, öte taraftan da “Büyük Türkiye” hedefi doğrultusunda savaşta ölmeye gönderilecekler.
Eğer biz işçiler bilinçli olup dünyaya kendi sınıfımızın penceresinden bakarsak, bu tuzaklara düşmeyiz. Bir düşünelim: Biz işçiler ile AKP’nin etrafında toplanmış sermayedarların nasıl bir ortak yanı var? Ülker, Soma Holding, Torunlar, Albayraklar, Cengiz Kolin Holding, Ağaoğlu ya da MÜSİAD ve TÜSİAD patronlarıyla işçilerin çıkarları ortak olabilir mi? AKP’nin etrafında toplanan işadamı, gazeteci, televizyoncu, parti yöneticileri bir taraftan dinden imandan söz ederken, öte taraftan paraya para demiyor, sefahat denizinde yüzüyorlar. Milyonlarca işçi asgari ücretle çalışıp karnını zor doyururken, Erdoğan kendisine bin odalı saray yaptırıp mağrurlanıyor. “Dünyevi nimetlere tenezzül etmeyin” diye buyuran Diyanet İşleri Başkanı, bir milyon liralık otomobile binmekten geri durmuyor. Bunlarda utanma arlanma yok, bunların ar damarı çatlamış!
Bunların hepsi asalak, bunların üzerinde işçilerin kanı var. Kapitalist toplumda patronlar ile işçilerin çıkarı ortak olamaz. İster muhafazakâr olsun, ister olmasın tüm işçilerin çıkarı ortaktır. Diğer yandan ise, muhafazakârıyla, dindar geçineniyle vb. tüm patronlar kapitalist kâr düzeninin efendisidirler. Kardeşler, gelin bu oyunu bozalım. Bu oyunu ancak biz işçiler birleşirsek, örgütlenirsek ve bilinçli bir şekilde hareket edersek bozabiliriz. Gelin hep birlikte sesimizi yükseltelim: İtaat eden, sömürüyü, iş kazalarında ölmeyi, düşük ücretleri, uzun iş saatlerini kabul eden işçiler olmayacağız!
Analar
Metal İşçileri Ne İstiyor?
- Her İşyerine, Her Mahalleye Kreş İstiyoruz!
- Hayat Pahalı Ama Hayatımız Çok Ucuz!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- Büyüyen Yoksulluk ve Sosyal Yardımlar
- Rakamların Ardına Gizlenen Gerçekler
- Sermayenin ve İktidarın Saldırılarını Püskürtmek İçin 1 Mayıs Ruhuyla Birleşelim
- İşçi Dayanışması 192. Sayı Çıktı!
- Bumerang Geri Döner!
- Engelli Koşu ve Örgütlülük
- “İş Barışı” mı Hak Arayışı mı?
- Dünden Bugüne Barış ve Adalet Özlemimiz İçin
- Yoksulluk Azaldı mı?
- Sermayenin Saldırılarına Karşı Birliğimizi Örgütleyelim!
- İşçi Dayanışması 191. Sayı Çıktı!
- Bir Ana ile Tanışmak…
- Sağlığımızı Mucizelerle Değil Birliğimizle Koruyabiliriz
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- MESS Sözleşmesinden Çıkardığımız Bir Ders Var
- Patron Haklı mı?
Son Eklenenler
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...
- Adnan Yücel, Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek şiirinde “saraylar, saltanatlar çöker, kan susar bir gün, zulüm biter” der. Yeryüzünde “aşkın” yani özgürlüğün, barışın, mutluluğun hâkim olacağı günler için ve o günlere kadar mücadelenin devam edeceğini...
- Bugün dünyanın pek çok yerinde savaş naraları yankılanıyor. Filistin, Ukrayna, Suriye, Lübnan, Yemen ve daha birçok ülkede emperyalist savaşların getirdiği yıkımlara, acılara, ölümlere tanık oluyoruz. Şimdilik televizyon ekranlarında, gazetelerde...
- Portekizli yazar Jose Saramago “Körlük” romanında toplumsal körlüğü, bu kitabın devamı olan “Görmek” romanında ise ezilenler gerçekleri görmeye başladıklarında neler olduğunu anlatır. “Körlük” romanı 1933-1974 yılları arasında Portekiz’de hüküm...