Türk Metal Sendikası’nın Ankara’da düzenleyeceği 22. Kadın Kurultayına katılacak kadın işçileri taşıyan otobüs, 7 Martta trafik kazası geçirdi. Kaza sonucunda 7 kadın işçi hayatını kaybetti. Kaza, Bursa’nın İnegöl ilçesi ile Bilecik’in Bozüyük ilçesi arasındaki Osmaniye Köyü Mezitler Mevkiinde işçileri taşıyan 4 otobüsten birinin yoldan çıkarak devrilmesi sonucu gerçekleşti.
Türk Metal Sendikası Bursa 1 Nolu Şube üyesi kadın işçiler, Bursa’daki Yazaki ve Delphi fabrikalarında çalışıyordu. Leyla Çiçek, Refika Barışsever, Özlem İnan, Fatma Hacıoğlu, Güleydan Sezer, Elvan Mutlu ve Leyla Yalçın yaşamını yitirdi, 39 kadın işçi de yaralandı.
Hayatını kaybeden işçiler bugün toprağa verildi. Yaşamını yitiren 7 işçiden Özlem İnan’ın akciğer kanserini yenmeyi başardığı ve 4 yaşında bir oğlu olduğu, 32 yaşındaki Leyla Yalçın’ın da 2 kız çocuğu annesi olduğu öğrenildi.
bursa-kaza-3.jpg [1]
Kadın işçilerin yaşamlarını yitirmelerinin ardından Yazaki ve Delphi fabrikalarında üretime ara verilmemesine işçiler tepki gösterdi. Yazaki fabrikası işçileri kötü çalışma koşulları ve düşük ücretlere karşı Metal Fırtınası eylemlerine destek vererek seslerini duyurmuşlardı. 2017’nin ilk günlerinde de ücretlerinin ve fazla mesai ücretlerinin eksik yatırılması üzerine tepki gösterdikleri için 3 gün içinde 250 işçi işten çıkarılmıştı.
Türk Metal Sendikası, internet sitesinden “acımız büyük” diyerek ailelerin cenaze ve tedavi masrafları konusunda üzerine düşeni yapacağını açıkladı. Ama aslında işçilerin yanında olmadığını defalarca gösterdi. Kadın işçilerin yaşamlarını yitirdikleri gün de, toprağa verildikleri gün de üretime ara verilmesi için hiçbir girişimde bulunmadı. Kazanın gerçek nedenine ilişkin bir açıklama yapmadı.
Bursalı kadın işçiler, sendikanın bir etkinliğine katılmak üzere yola çıkmışlardı. Diğer iş arkadaşlarıyla birlikte düşük ücretlere, uzun çalışma saatlerine ve ağır çalışma koşullarına maruz kalıyorlardı. Haksızlıklara tepki gösterdiklerinde işten atma tehdidiyle karşılaşıyor, patron karşısında sendikaları tarafından sahipsiz bırakılıyorlardı. Türk Metal, 8 Mart’ları onların sorunlarının çözümü için bir mücadele günü değil; bir eğlence günü, milliyetçi önyargıların kaşındığı, patronlarla uzlaşmacı tutumların övüldüğü toplantıların günü haline getiriyordu. İşçilerin canını alan bu yolculuk da böyle bir toplantı için yapılıyordu.
Bu kaza ve ardından yaşananlar bir kez daha Türk Metal’in gerçek yüzünü ve mücadeleyle işçilerin sırtından def edilmesi gerektiğini göstermiştir.