Buradasınız
Sözleşmeli Çalışmak
Gebze’den bir kadın işçi
Sözleşmeli işçilik, taşeronluk sistemi derken biz işçilerin zaten zor olan yaşam koşulları giderek daha da içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Bu gün pek çok işçi için ne yazık ki kadrolu bir işte çalışmak hayal oldu. Eskiden farklı yerlerde çalışan işçiler bir araya geldiklerinde birbirlerine ilk olarak ne kadar maaş aldıklarını sorarlardı. Oysa şimdi ilk sorular “kadrolu musun yoksa sözleşmeli misin?” ya da “taşerona mı bağlısın?” oluyor.
Patronlar için dikensiz gül bahçesi yaratmaya kendini adayan sermaye hükümeti, çıkardığı her yeni yasayla işçileri her geçen gün biraz daha sefalete, yoksulluğa, ağır çalışma koşullarına sürüklüyor. Sözleşmeli işçilikle işçilere 6 ay, 11 ay işini gördüren, onları iliğini sömürene kadar çalıştıran patronlar, işleri biter bitmez “kıdem tazminatı yükünün” altına girmeden kolayca kapının önüne koyuyorlar işçiyi. Kimi zaman da sözleşmeli çalıştırdıkları işçileri kadrolu işçilere karşı kullanıyorlar. Sözleşmeli işçilerin en büyük hayalinin kadroya girmek olduğunu bilen patronlar bunu sonuna kadar kullanıyorlar. Örneğin sözleşmeli işçiye kadroya kalma durumunun tamamen o işçinin performansına bağlı olduğunu, ne kadar çalışıp fazla mesailere itirazsız kalırsa, üretim adetlerini yükseltirse kadroya alınacağını vaat ediyorlar. İşçiler de bir umut belki kadroya alınırım diye gece gündüz demeden fazla mesailere kalıp, hastalandıklarında bile seslerini çıkarmadan çalışıyorlar. Böylelikle patronlar kadrolu işçiyle sözleşmeli işçiyi birbirinden ayırmış oluyorlar. Ancak sözleşmeli işçiler ne kadar çok çalışsa da, ne kadar çok mesaiye kalsa da kaçınılmaz son değişmiyor. Sonuç yine 3 ay, 5 ay sonra işsizlik, yine yoksulluk oluyor.
Sözleşmeli işçiler belki kadroya kalırım umuduyla uzun ve ağır çalışma koşullarına boyun eğerek sağlıklarını yitiriyorlar. Oysa patronlar ne işçinin birkaç ay sonra işsiz kalmasını ne de kaybettiği sağılığını önemsiyorlar. Onların düşündükleri tek şey daha çok kâr, daha çok para. Devlet ve hükümet yetkililerinin tek düşündükleri şey patronlara daha fazla kolaylık sağlamak! Ee malum, patronların gözleri paradan başka hiçbir şeyi görmüyor. O zaman bu işçileri kim düşünecek, kim işçiler için bir şeyler yapacak sorusu geliyor insanın aklına. Bu sorunun yanıtını öyle uzaklarda aramaya gerek yok. Bize bizden başka, işçiden başka sahip çıkacak kimse yok. Artık bunun farkına varalım. İşçinin işçiden başka dostu yoktur. O halde bir araya gelmeli, kendimiz ve çocuklarımız için insanca yaşanır bir dünya ve gelecek yaratmak için mücadele etmeliyiz. Bizler birleşmediğimiz takdirde gelecek günler işçilere daha kötü günlerin yaşanacağını fısıldıyor. Bunu tersine çevirebiliriz, yeter ki “artık yeter” diyerek örgütlenelim ve mücadele edelim.
Nikbinlik
Son Eklenenler
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...