Buradasınız
Tekel Direnişiyle Dayanışma Nöbeti!
Tekel direnişinin 68. gününde Türk-İş, DİSK, KESK, Kamu-Sen genel başkanları, şube yöneticileri, işyeri temsilcileri ve birçok işçi örgütü Türkiye’nin dört bir yanından Ankara’ya gelerek iki gün boyunca Tekel işçilerinin yanında nöbet tuttular. Direnişin başından bu yana Tekel işçilerini yalnız bırakmayan Ankara Temsilciliğimizin üyeleriyle birlikte, İstanbul ve Mersin’den gelen UİD-DER’liler olarak İşçi Dayanışması bültenimizi direniş çadırlarına ulaştırdık, direnişteki işçi kardeşlerimizin duygularını ve beklentilerini paylaştık. Sohbetlerimiz gece boyunca devam etti.
20 Şubat Cumartesi günü sabah saatlerinde binlerce Tekel işçisi yan yana, karşı karşıya dizili çadırlarının önlerinde destek için gelenleri karşıladılar. Ellerimizde İşçi Dayanışması bültenleri ile Tekel işçilerinin çadırlarını tek tek ziyaret ederek sohbet ettik. İstanbul Cevizli Tekel çadırına girip kendimizi tanıtarak bülten verdik. Bülten uzattığımız Tekel işçilerine bültenin içindeki yazılardan bahsettik. Aldıkları bültenlerin sayfalarını şöyle bir çevirdikten sonra çantalarına koydular. Bize “şimdi sohbet edelim, biz akşam okuyacağız” dediler. Başladık sohbet etmeye. Tekel’de çalışan bir kadın işçi şunları söyledi: “Ben 21 yıldır Tekel’de çalışıyorum. 1999 yılında Batman’dan İstanbul Cevizli fabrikasına gönderildim. Biz emirlerle buraya gelmedik. Biz burada bilinçlendik. Kardeşleştik. Özlük hakkımızı almadan da buradan gitmeyeceğiz. Bize sendikacılar özelleştirmenin ne olduğunu zamanında anlatmadılar. Şimdi yeni anlıyoruz. Bu özelleştirme yeni bir şey değilmiş. Özelleştirme AKP’den önce de varmış. 1984-87 yıllarında Turgut Özal döneminde başlamış. O zamandan beri devam etmiş. Ama sendikacılar hep susmuş. DİSK’in de öbür sendikalardan bir farkı kalmamış. AKP, Tekel işçileri çok para alıyor diyor. Biz çok para almıyoruz. Emeğimizin karşılığını alıyoruz. Bizim aldığımız yoksulluk sınırının çok çok altında. Neresi çok bu aldığımız paranın?”
Diyarbakır çadırında, Ankara’daki UİD-DER’li işçileri tanıyan bir Tekel işçisi, bizi çadırın kapısında karşıladı. Çadıra davet edip içeridekilerle bizi tanıştırdı. Yanlarına oturup bültenimizi verdik. Bizi çadırın kapısında karşılayan Tekel işçisi, “ben bu bültene daha önce yazdığım mektubumu göndermiştim. Düşüncelerimi paylaşmıştım. Şimdi o zaman unuttuğum bir şeyi anlatacağım. Ben, Ankara’ya ilk geldiğimizde 10 gün rapor alarak gelmiştim. 10 gün sonra raporu uzatmak için Diyarbakır’a geri dönmüştüm. Oturduğum mahallede, gittiğim kahvede beni görenler siz orada ne yapıyorsunuz ahmak ahmak dediler. Kimisi bana bakarak dalga geçti, kimisi bıyık altından güldü. Ben Ankara’ya direniş yerine dönmeye kararlıydım. Ama bizim direnişimizin bu kadar ses getireceğini, bizi birbirimize bu kadar bağlayacağını bilmiyordum. Üç dört gün önce çocuklarımı görmek ve evin ihtiyaçları için Diyarbakır’a gittim. Direnişe başladığımızda benimle dalga geçenler, bıyık altından gülenler, ahmak diyenler şimdi direnişi sonuna kadar sürdürmemiz gerektiğini söylediler” dedi.
İşçiler çadırlarını geldikleri kentlere göre oluşturmuşlar. İstanbullu, Adıyamanlı, Bitlisli, Diyarbakırlı, Hataylı… İşçiler ayrı çadırlar kurmuş olsalar da tek yürek olmuş durumdalar. Çadırlarında ziyaret ettiğimiz işçilerin tamamı, verdikleri mücadelenin artık sadece kendi özlük hakları için olmadığını, kazanırlarsa bütün işçilerle birlikte kazanacaklarını, kaybederlerse bütün işçi kardeşleriyle birlikte kaybedeceklerini biliyorlar ve bu sorumlulukla her türlü sıkıntıya ve zorluğa rağmen mücadeleye devam ediyorlar. Çeşitli demokratik kitle örgütleri ve işçi derneklerinin direnişin başından bu yana kendilerini yalnız bırakmadıklarını, bugüne kadar gelebilmelerinde onların büyük katkısı olduğunu ifade ediyorlar.
20 Şubatta Türkiye’nin pek çok kentinden gelen desteğin yanı sıra, Almanya’dan da Tekel işçileriyle dayanışmak için sendikacılar ve işçi temsilcileri gelmişti. Almanya’dan gelen bir sendika temsilcisi, Türk-İş genel merkezinin önünde bir konuşma yaptı: “Berlinli işçilerden ve emekçilerden size selam getirdik. Dünyanın her yerinde olduğu gibi Almanya’da da işçiler sizin onurlu direnişinizi destekliyorlar. Sadece özelleştirmeden dolayı değil, kriz gerekçesiyle de ücretler düşürülüyor, işten çıkarmalar oluyor. Bizde de sizde de en büyük sorun bölünmektir. Birliğimizi büyütmeliyiz. Dünyanın her yerinde birleşmeliyiz.” Temsilci “Yaşasın İşçilerin Birliği”, “Yaşasın İşçilerin Uluslararası Birliği” sloganları ile konuşmasını tamamladı.
21 Şubat günü saat 12.00’da Türk-İş, DİSK, KESK, Kamu-Sen başkanlarının yaptıkları konuşmaların ardından, Tekel işçileri destek için gelenleri “Her Yer Tekel Her Yer Direniş”, “Söz Bitti Sıra Eylemde”, “Sendikalar Göreve Genel Greve” sloganları eşliğinde uğurladılar.
46. Yılında Kavel Destanı
Korkular Yenilmelidir
Son Eklenenler
- Türkiye’de seçimler öncesinde çok sayıda emekli eylemi gerçekleşti. Emeklilerin yaşadığı sorunların sandığa yansıyarak yerel seçimleri etkilediği herkesin malumu… Sorunlarımız bitmedi ve seçim sonrasında da emekliler olarak taleplerimizi haykırmaya...
- Merhaba dostlar; bizler İstanbul’dan bir grup öğretmeniz. 1 Mayıs’a yaklaşırken duygularımızı siz işçi kardeşlerimizle paylaşmak istedik. Öncelikle her sene olduğu gibi bu sene de 1 Mayıs coşkusunu haftalar, aylar öncesinden hissetmeye başladık. O...
- Öz Gıda-İş Sendikasında örgütlü işçilerin 7 Marttan beri grevde olduğu Abalıoğlu Lezita fabrikasında 16 Nisanda jandarma işçileri ve sendikacıları darp etti ve ters kelepçeyle gözaltına aldı. Yaralanan 8 işçi hastaneye kaldırıldı. İzmir Kemalpaşa’da...
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...