1857’nin Martında, Amerika’da, bir dokuma fabrikasında, daha iyi çalışma koşulları ve insanca yaşamak için grev vardı. Patronlar tarafından organize edilen komplo yüzünden 129 işçi yanarak can verdi. Onların onurlu ve şerefli mücadelesi anısına kutlanan bir mücadele günüdür 8 Mart. Böyle anlamlı bir gün olmasına rağmen medya, basın yayın araçları ve patronlar bu güne kara çalmak için ellerinden geleni yapmaktalar. Sevgililer günü gibi, babalar anneler günü gibi basitleştirerek tüketim günlerinden biri haline getirmeye çalışmaktalar. İsmi Dünya Emekçi Kadınlar Günü olmasına rağmen, Dünya Kadınlar Günü diye hatırlanılmasını istemekteler.

Giderek artan kadına şiddet olaylarına dur demek adına oynanan bir oyuna gittim bugün. Bir kadın sığınma evinde geçen bu oyunda kazanımlarım da oldukça fazlaydı. Gelinini döverek kapının önüne koyduğu ve oğlunun ses çıkarmadığı bir teyze, kocası aldattığı için kızını da alıp gelen bir bayan, ailesi olmayan bir genç kız, recmden kaçan Cezayirli, töreden kaçan sözde Diyarbakır karpuz güzeli körpe bir kız. Hepsinin toplandığı bu oyunda anlatılanları dinledikçe insan etrafına ister istemez bakıyor ve gerçekten de artık bu olayların ne kadar çok olduğunu ve her geçen gün arttığını gördükçe üzülmeden edemiyor. İşte 8 Mart’ın önemi de bugünlerde daha bir hissettiriyor kendini. 8 Mart burjuva kadınların değil, evine bir ekmek parası götürmek için didinen bir annenin, ev temizleyen, makineler başında çalışan işçi kadınların günüdür. Ezilen kadınların günüdür. Bir şeyler için çabalayan hakkını arayan kadınlarımızın günüdür. İşçi kardeşlerimizin günüdür. Bugün, aslında ne yapmamız gerektiğini bize açık ve net şekilde göstermektedir. Bizler daha bilinçli bir şekilde ilerlemeli, birlik olmalı ve haklarımızı aramalıyız. Dünyanın tüm işçi-emekçi kadınları birleşin!