Ontex direnişçileri, 6 ayı aşkın süredir sürdürdükleri direnişi, sınıf dostları ve direnişçi işçilerle bir araya gelerek gerçekleştirdikleri eylemde sonlandırdıklarını açıkladılar.

Eyleme katılan Legrand direnişçileri, BDSP, DİK, Güven Elektrik İşyeri Baş Temsilcisi Erol Bat ve UİD-DER’li işçiler vardiya değişimi sırasında işçilere seslendiler. Ontex’te patronun ve sendikacıların haksız saldırılarına karşı işçileri mücadeleye çağıran Ontex direnişçileri, “Kurtuluş Yok Tek Başına Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz!”, “İşçilerin Birliği Sermayeyi Yenecek!”, “Onurlu İşçiler Mücadele Eder”, “Sendikalar Bizimdir Ağalar Defolsun!” sloganlarını coşkuyla haykırdılar.

Direnişin sona ermesine dair açıklamayı direnişçi işçi Gamze Kayhan yaptı. Direnişin başlamasıyla birlikte işyerindeki bazı koşulların olumlu yönde değiştiğini anlatan Kayhan, direnişin kazanımlarla yükseldiğine değindi. İşyerindeki örgütlenme sürecindeki eksiklikleri ise şu sözlerle ifade etti: “İçeride örgütlenme çabasının sessiz ve derinden olması gerekliliği, bu konuda çok daha dikkatli olunması gerektiği ve eyleme geçen işçilerin eylemlerindeki ısrarın ve kararlılığın bilinçleri ile ne kadar da bağlantılı olduğu bir kez daha ortaya çıkmıştır.”

Direnişin bugün sonlandırılmasının işçileri aşan nedenleri olduğunu söyleyen Kayhan, bunu şöyle açıkladı: “Öncelikle hedeflerimizin gerçekleşmesinin diğer sınıf bölüklerini harekete geçirilmesinden geçtiği açıktır. Ayrıca bunun gerçekleşememesinin temel sebeplerinden birisi direnişimizin yalnız bırakılmasıdır. Bu yalnız bırakılmanın ise üç temel nedeni olduğunu düşünüyoruz. Birincisi sınıf-dışılık olarak adlandırabileceğimiz anlayıştır. Bu anlayış sınıf hareketine ve işçi direnişlerine uzaktan bakma ve önemini kavrayamama sonucunu doğurmaktadır. Sendikal bürokrasiye karşı yürüttüğümüz mücadeleyi, kasıtlı ya da kasıtsız olarak sendika düşmanlığı olarak gören ve sendikalar içinde tuttuğu koltukları koruma çabasındaki dargrupçu-dükkâncı zihniyet diğer bir nedendir. Üçüncü olarak ise, yine dargrupçu zihniyetin bir sonucu olarak, direnişi kendi direnişi olarak gören bir siyasal hareketin varlığı koşullarında, diğer siyasal hareketlerin direnişe uzak kalması, hatta görmezden gelmesi olarak tanımlayabiliriz. Direnişin, sınıfın kendi öz örgütlülüğünü yaratma çabası ve sendikalara sahip çıkma çağrısının bugün sınıf hareketi açısından öneminin kavranamaması büyük bir eksikliktir.” Direniş sürecini anlatan konuşmasının sonunda direnişçi Gamze Kayhan, sınıfın davasına duydukları bağlılığı dile getirerek direnişe destek veren herkese teşekkür etti.

Gamze Kayhan’ın ardından söz alan Legrand direnişçisi Selcan Binnetoğlu da yaptığı coşku dolu konuşmasında direnişçi işçilere ve mücadele dostlarına seslendi: “Direnişçi işçiler olarak direnişimizin başından beri hem sendikamıza çöreklenmiş bürokrasiye, hem de patrona karşı mücadele yürütüyoruz. Bilinçli işçiler olarak şunu haykırıyoruz: Sendikalar İşçilerin Mücadele Örgütleri Olmalıdır! Şu veya bu sendikacının kişilik sorunlarını tatmin ettiği, gelir kaynağı veya kariyer basamağı olmamalıdır. Sendikalarımıza sahip çıkmalı ve bu bürokratları sendikalarımızdan def etmeliyiz ki, sıra patronlara da gelebilsin ve gerçekten mücadele edebilelim.”

Ardından DİK ve BDSP’den de birer temsilci söz alarak direnişi değerlendiren birer konuşma yaptılar ve desteklerini bildirdiler. Grup Emeğe Ezgi’nin söylediği işçi marşlarının ardından, direniş çadırı beraberce kaldırıldı.

Hiçbir işçi mücadelesi aslında sınıf açısından kayıpla sonuçlanmıyor. Başlangıçtaki hedeflere ulaşılamasa bile mücadele sürecinde elde edilen deneyim, mücadeleci işçilerin birikim hanesine yazılıyor. Ontex mücadelesini sürdüren işçiler de yaptıkları değerlendirmelerle bunu bir kez daha ortaya koydular. Sendikal bürokrasiye ve burjuvaziye karşı mücadele işçi sınıfı kazanana kadar sürecek.