UİD-DER’in sitesini ve İşçi Dayanışması bültenini takip edenler bilirler. Zor çalışma koşullarına ve düşük ücretlere karşı geçen sene Rimaks tekstil fabrikasında sendikalı olmak için 54 gün süren bir direniş yaşanmıştı. Kot üretimi yapan fabrikada sendikalaşmadan sonra çalışma koşulları biraz olsun düzelmişti. Örgütlenmeyle beraber zorunlu mesailer kaldırılmış, maddi koşullar kısmen de olsa düzeltilmiş olsa da iş güvenliği önlemleri hâlâ yetersiz.

Bu süreçte yeni işçi alımları başlamış. Rimaks işvereni fabrikanın güvenlik kulübesine ve sanayi bölgesindeki çeşitli otobüs duraklarına bir ilan yapıştırmış. İlanda büyük puntolarla “SENDİKALI işyerimize eleman alınacaktır!” yazıyor. Bu vesileyle sendikayı ön plana çıkartarak, daha çok işçi bulacak ve işleri aksamamış olacak. Özellikle zımpara ve kimyasal işlerin yapıldığı bölümlere işçi alınıyor. Bu bölümlerde işçiler çok zor şartlarda çalışıyorlar. Kimya bölümünde yoğun kimyasallardan dolayı, zımpara bölümünde ise tozdan dolayı işbaşı yapmak için gelen çoğu işçi, sağlıklarının daha önemli olduğunu, bu şartlar altında çalışamayacaklarını belirtip işten çıkıyorlar. Çünkü bu bölümlerde çok yoğun kimyasal etkiye maruz kalınıyor ve çok tozlu bir ortam var. Fanlar yeterince çekmiyor, işçiler tozu solumak zorunda kalıyor. Çalışma koşullarının çok ağır olmasından dolayı Rimaks fabrikası kalıcı işçi bulmakta zorlanıyor. Oysa çözüm fabrikayı bırakıp gitmekte değil, aksine kalıp çalışma koşullarını düzeltmektedir. Rimaks patronu bile sendikalaşmanın önemini yapıştırdığı ilan vasıtasıyla göstermiş oldu. Biz işçilere düşen görev, sendikasız işyerlerimizde sendikalaşmak için örgütlenmek, sendikalı işyerlerimizde ise koşullarımızın düzeltilmesi için sendikamızı da harekete geçirerek mücadele etmektir. Çalışma koşullarımızı düzeltebilmenin tek yolu budur.