Düzce ve Gölcük depreminden sonra dönemin hükümeti tarafından geçici deprem vergisi konmuştu. Daha sonra AKP hükümeti döneminde deprem vergisi kalıcı hale getirildi. Güya toplanan vergilerle depremzedelerin yıkılan evleri yeniden yapılacak, hasar gören evler ise onarılacaktı. Aradan yıllar geçmesine rağmen vergiler toplanmaya devam ederken binlerce insanın mağduriyeti sürüyor. Diğer taraftan toplanan deprem vergisinin 50 milyar lira civarında olduğu belirtiliyor.
Peki, şimdi bu paralar nerede, ödediğimiz vergiler neden amacına yönelik kullanılmıyor? Maliye Bakanı Mehmet Şimşek toplanan vergilerin sağlık, eğitim ve duble yola harcandığını söyledi. Ancak bakan bu söylemiyle aslında deprem için hiçbir şey yapmadıklarını, deprem paralarını kendi istekleri doğrultusunda kullandıklarını itiraf etmiş oluyor. Eğitime, sağlığa, yola harcadık demesi, durumu yumuşatmak, yapılana bir kılıf uydurmaktan başka bir şey değil. Bakanın açıklaması yetmezmiş gibi bir açıklama da başbakandan geldi. Başbakan, toplanan deprem vergisi değil iletişim vergisi diyerek işin içinden çıkmaya çalışıyor. Aslında yaptığı kelime oyunu, yani iletişim vergisi desek ne olur, mesele verginin nasıl toplandığı ve nerelere hangi amaçlar için kullanıldığı değil midir? Depreme karşı hiçbir önlem almayanlar, şimdi depremi de fırsat bilerek “Kentsel Dönüşüm” adı altında büyük bir rantın peşindeler. Böylece inşaat sektöründe faaliyet yürüten patronlar büyük kârlar elde edecek, insanlar ev sahibi oluyoruz diye boğazına kadar borçlandırılacak, hiçbir iş güvenliği olmayan inşaatlarda işçiler can verecek, sigortasız çalıştırılacak, bunun adına de kentsel dönüşüm denilecek!
Bir taraftan vergiler, diğer taraftan işçilerden emekçilerden toplanan fonlar, bir avuç azınlığın çıkarı için kullanılıyor. İşsizlik fonunda toplanan milyarlarca liradan işçiler değil patronlar yararlanıyor, fondaki paralar patronlara peşkeş çekiliyor, GAP projesine aktarılıyor. Yıllar önce toplanan Konut Edindirme Fonunun da akıbeti aynı oldu. Güya kesilen paralar fonda birikecek, işçiler emekli olduğunda fondan aldıkları para ile ev sahibi olacaklardı. Ne var ki bu tür fonlar işçi sınıfının örgütsüzlük koşullarında patronlar ve emrindeki hükümetler tarafından gasp edildi. Bizler örgütlü olduğumuzda ancak bunların hesabını sorabiliriz. Aksi takdirde haklarımız birer birer elimizden alındığı gibi üzerimizdeki vergi yükü de katmerleşecektir. Yıllarca bedel ödeyerek elde ettiğimiz haklarımız için, insanca yaşayabileceğimiz parasız konutlar için örgütlü mücadelemizi yükseltelim.