Cerrahpaşa Hastanesi ve Samatya Eğitim Araştırma Hastanesi, arazi kavgası nedeniyle yıllardan beri davalıydılar. Hastalar can derdindeyken onlar yer kavgasındaydılar. Hastane yönetimleri hastalar için neler yapabiliriz düşüncesi yerine, söz konusu araziyi nasıl alırımın hesabını yapmaktaydılar. Cerrahpaşa Hastanesi sonunda emeline ulaştı. Samatya Hastanesinin lağvedilmesi kararı çıkmak üzere.
Peki şimdi ne olacak? Samatya Hastanesi boşaltılacağı için hastaların yattıkları yerler değişecek. Herkes başka yerlere taşınacak ve bunu davayı kazanan hastanenin yöneticileri belirleyecek. O çilekeş işçi hastalar hasta yataklarında bile rahat bırakılmayacaklar. Çalışanların da ya hepsi gönderilecek ya da bölümleri değiştirilecek. Şimdiden tüm hastaneyi gitme korkusu, gitme telaşı sardı. Peki şunu sormak istiyorum: Çalışanlar gitme korkusuyla kendilerini ne kadar işe verebilirler? Akşam eve giderken “ya yarın işten çıkartılırsak ne olur” diye düşünmeyen yoktur sanırım. Yöneticilerin rant kavgasında çileyi neden hep bizler çekiyoruz?