
kriz 419 2.jpg [1]

Mustafa’nın çalıştığı marketin reyonlarından geçerken, fiyatların hepsinin bir günde değişmiş olduğunu görünce, kendi kendime konuşmaya başladım. “İhtiyacımız olan her şeye her gün zam geliyor, işçi ücretleri suyu çekilmiş limon gibi her gün küçülüyor” dedim. Mustafa paspası bir kenara bırakıp terazinin başına geçti. Sırada bekleyenlerin aldıklarını tartmaya başladı. Bütün ürünlerin kodlarını ezbere biliyordu. Çok hızlı bir biçimde hem tartıyor hem de “hoş geldiniz” diyordu. Sıra benim aldıklarımı tartmaya gelmişti. “Ya Mustafa sen bu marketteki bütün ürünlerin kodlarını ezbere biliyor musun?” diye sordum. “Evet. Bizim patron ‘zam istemeyin, asgari ücretten fazlasını istemeyin, işle ilgili her şeyi iyice öğrenin, çok çalışın, gerekirse eve gitmeyin’ diyor. Ben 8 senedir burada çalışıyorum. Ücretim hâlâ asgari ücret. Yaşım 40. Başka bir yere gitsem bu yaştan sonra nasıl daha iyi bir iş bulacağım? Üç çocuğum var, en küçüğü 9 yaşında ve özürlü, kulağı duymuyor ve konuşamıyor. Eşim çalışmıyor, bu asgari ücretle nasıl geçineyim?” dedi.
Mustafa’nın patronunun sermayesi büyüdükçe büyümüş, market üstüne market açıp zincir kurmuş. Yüzlerce işçiyi günde 12 saat, asgari ücrete çalıştırıyor. İşçileri günde 4 saat fazla çalıştırıyor ama fazla mesai ücreti ödemiyor. Patronlar işçilerin örgütsüzlüğünden, dağınıklığından, bilinçsizliğinden güç alarak işçileri birer köle gibi çalıştırıyor. Bilinçsiz ve örgütsüz işçiler patronun işi için gerekliyse bilgisayarı da, makineleri de, gerekli her bilgiyi de öğreniyorlar. Ne yazık ki kendilerine hava, su, ekmek kadar gerekli olan örgütlenmeyi ve mücadeleyi bilmedikleri için kendi güçlerini unutuyorlar. Ekmek için, geçinebilmek için patronlardan medet umuyorlar. Tıpkı bizim işçi Mustafa gibi. İster asgari ücrete çalışalım, ister daha düşük ve sigortasız, ister asgari ücretten daha yüksek bir ücret alalım, iş ayrımı, meslek ayrımı yapmadan bir araya gelmeli ve birlikte davranmalıyız. Örgütsüzsek tek başımıza Mustafa, Ayşe, Ahmet, Mehmet oluruz. Tıpkı bugün Mustafa’nın tek başına olması gibi. Ama bir araya geldiğimizde güçlü bir sınıf oluruz.