Derneğimiz UİD-DER’in başlatmış olduğu imza kampanyasını sürdürüyoruz. Kıraç’ta mahallelere çıkıp, “kıdem tazminatımıza sahip çıkalım, bir imza da sen ver” diye imza topluyoruz. Bu süre içinde birçok insanla tanışmış oluyoruz. Bir evin kapısını arkadaşla birlikte çaldık. Kapıyı açan Vanlı bir aileydi. Van’dan depremzede olarak İstanbul’a göç ettiklerini söylediler. Bizi evlerine davet ettiler. Eve girdik, çok sıcak karşıladılar bizi. Hava çok soğuk olduğu için çay içmeden göndermeyeceklerini söylediler. Eve girdik, çay içip sohbet ettik. Bize anlattıkları gerçekten insanın ciğerini yakıyor. Vanlı aile şunları söyledi:

“Deprem oldu, evimiz yıkıldı, evsiz kaldık. Devlet bize yardım etmedi, yapılan yardımlar bizlere ulaşmadı. Biz de mecbur kalıp İstanbul’a göç ettik. Orada kalsaydık canımızdan olacaktık, çocuklarımız soğuktan donacaktı. İstanbul’a sadece üzerimizdeki elbiselerle geldik. Kıraç’ta bir ev tutuk. Gördüğünüz gibi üstüne oturduğumuz halıdan başka da bir şeyimiz yok. Esenyurt Belediyesine gittik yardım için, ilgilenmediler. Yani durumumuz vahim.”

Bir kez daha görmüş olduk ki, bu devlet acımasız bir devlettir. Her fırsatta bizlere saldırmaktan geriye durmuyor. Biz Vanlı aileyi derneğimize davet ettik ve kalktık. Evet dostlar, işçiler olarak bu zulme dur demeden bize rahat yok. Her gün çeşit çeşit olaylarla karşılıyoruz. Bu kadar midemiz geniş olamaz. Bu sistemin yaptıklarını kabullenmeyelim, öfke kusmalıyız, kabullenilecek şeyler değil bunlar. Tek bir şansımız var, mücadele etmek!