Sabahların güneşi vuruyor pencerelerimize
Soru sormayacağız tepemizdeki yıldızlara
Ekmeğin derdine düşüp çıkacağız yollara
Kalabalık alıp götürecek bizi artan yalnızlığa
Hakkımıza düşene razı olur gibi çalışacağız sessizce.

Aklımızdan çıkaracağız kavgamızı, emir verilince
Onurumuz ve emeğimiz ezilecek bilmezlikten gelince
Saygımız, sevgimiz kalmıyor sırtımıza yüklenince işler
Sabırsızlıkla çekeceğiz zamanı, günü bitirmek için
Ömrümüzün en değerli günleri tükeniyor acımasızca.

Sırası bile yok kurduğumuz hayallerin
Orman yangını gibi yakılıyor düşüncelerimiz.
Fareler gibi kemiriyorlar bedenimizi ve ruhumuzu
Ellerimiz kirleniyor, ihanet eder gibi kendimize
İnancımız olursa hiçbir engel çıkamaz karşımıza.