“Artık yeter. Bu düzenin çivisi çıktı. Daha nereye kadar sömürüleceğiz” demeye başladığında bir çıkış yolu aramaya koyulursun. Ama belki de cesaret edemediğinden önce tek başına haykırırsın, “BEN HAKKIMI İSTİYORUM” diye. Ben de öyle yaptım, fakat biliyorum ki, tek başına hiçbir şeyim.

Evet dostlar ben sağlıkta bir taşeron işçisiyim. Benim dedem de işçiydi, babam da ve ben de işçiyim. Onlar yıllarca çalıştılar, her şeylerinden ödün verdiler. Çok istedim sabah uyandığımda babamın bizi uyandırmasını, gece odama gelip “iyi geceler oğlum” demesini. Ama benim babam ne yazıkki parayla tarifi olmayan o sevgi bağını, patronunun 3 yada 5 kuruş daha fazla kazanayım hırsına hebâ etmek zorunda kaldı. Artık o kadar sömürülmüşüz ki, insanca yaşama duygularımızı bile çalmışlar. Ailemin yıllarca “oğlum işine sahip çık, amirin ne derse yap, ustanın sözünden dışarı çıkma, patronun da annen baban sayılır” sözleri sürekli bir baş ağrısı oldu hayatımda. İşime sahip çıkmam çocuğumun yüzünü görememem anlamına gelemezdi. Sonuçta bir alınteri, bir emek veriyorum ben çalışırken ve yaşamam gereken güzel günleri “al patron bir annem babam da sensin” deyip feda etmeye razı olamazdım. Tıpkı kendi babam gibi ben de “oğluma amirin ne derse yap” diyemezdim. Bizim böyle bir hayat yaşamamızı isteyenler, kapitalist düzenin her zaman daha fazlasını isteyen efendileridir. Eğer sen hakkını aramazsan, değil hayatını, insanca yaşamanı sağlayan o duygularını bile sömürürler. Eğer sen hakkını aramazsan, hak arama duygunun sömürüldüğünü bile farkedemezsin. Bu kapitalist düzen öyle bir işler ki ruhuna, sadece işyerinde değil normal hayatında bile hakkını arayacak o gücü, kuvveti, cesareti kendinde bulamazsın..

Evet dostlar bir çıkış noktası dedik ya, bundan 5 ay önce, alışagelmişliğin, gelenekciliğin dışına çıkmamı sağlayan UİD-DER ile tanıştım. Bana işçi tarihini öğretiler. Tek başıma olmadığımı, örgütlü mücadelenin neler yapabildiğini gösterdiler. Bazen öyle bir an oluyor ki, değil işyerinde, minibüse bindiğinde, alışveriş yaptığında bunu farkediyorsun. Hakkını arayabiliyorsun. UİD-DER olmasaydı patronlara daima boyun eğecektim. UİD-DER sayesinde bilinçli bir işçi olarak hayatımdaki yeni slogan: HAKKINI ARA!