Merhaba işçi kardeşler. İş kazası haberi duymadığım bir gün bile yok neredeyse. Fabrikalarda iş kazası, madenlerde göçük, tersanede patlama, inşaatlarda düşme… İşçiler her gün ölüyor. İşçiler katlediliyor. Gazetelerde, televizyonlarda işçilerin ölümleri istatistik hesabı gibi gündeme getiriliyor. Biz işçiler her şeyi yapıyoruz ama yaşayamıyoruz. Politikacılar buna “kader” diyor, kimileri de bunu göstermelik olarak eleştirip atılması gereken adımları atmıyor.
Benim çalıştığım fabrikada da bir iş kazası oldu. İşçi arkadaşım çalıştığı makinede her zaman yaptığı gibi malzemeyi yerine takarken, bir anda makine kendiliğinden hasar verdi ve çalışmaya başladı. O esnada işçi arkadaşım panikle kolunu geri çekti. Parmağını makinenin keskin sac bölgesinden kurtaramadı ve işaret parmağı kesildi. Tabii biz işçi arkadaşımızın parmağına ilk müdahaleyi yaptık ardından da iş kazası tutanağı tutturup hastaneye gönderdik. Ama birkaç basit önlemle bu “kaza” engellenebilirdi. Tıpkı diğerleri gibi…
Patronların daha fazla kâr etmek uğruna gerekli güvenlik önlemlerini almadığını biliyoruz. Bundan ötürü iş cinayetleri gün geçtikçe artıyor. İş cinayetlerinde ölüm sırası bize gelmeden bu çalışma koşullarını değiştirmek için örgütlenmeliyiz. Yaklaşan 1 Mayıs’a arkadaşlarımızla birlikte katılmalıyız. Alanda UİD-DER saflarında hep birlikte haykırmalıyız: İŞ CİNAYETLERİNE SON!