Tatil gününde işe geç kalma telaşıyla uyanmak, üstümüzü giyinip sokağa fırlamak, servisi uzun bir süre bekleyip, sonra servis şoförünü de sabahın köründe uyandırmak nasıl bir durumu anlatıyor? Bizim başımıza kaç sefer geldi bu. Tıpkı kurulmuş saatlere benziyoruz değil mi? Tatil gününde bile, işe gitmek için uyandığımız saatte uyanıyor, geç kalma telaşıyla yataklarımızdan kalkıyoruz. Hayatımızda bize kalan zamanın ne kadar kısa olduğunun farkında mıyız? 

Kimimiz 10 saat, kimimiz 12 saat çalışıyor, kimimiz vardiya girdabı içinde savrularak sağlığından oluyor. Yoğun çalışma temposu ve uzun çalışma saatlerinden dolayı birçok işçi iş kazası geçiriyor, meslek hastalıklarına yakalanıyor. Ruhsal ve bedensel olarak yıpranıyor. Peki, tüm bu çabamızın karşılığında ne kadar ücret alıyoruz?

Aslında ne acıdır ki aldığımız o küçücük ücretler bırakın insan gibi yaşamayı, doğru düzgün karnımızı doyurmaya bile yetmiyor. Biz bu çalışma ve yaşam koşullarını hak ediyor muyuz? Tabii ki hayır!

Önümüz 1 Mayıs. Uzun çalışma saatlerine, düşük ücretlere ve tüm haksızlıklara karşı öfkemizi haykırmak için 1 Mayıs alanına çıkalım. Hep birlikte omuz omuza örgütlü gücümüzü gösterelim!