Ben 1995 yılından beri genellikle tekstil fabrikalarında çalıştım. Uzun çalışma saatleri yüzünden sömürüldüğümüzün farkına varamadan, hiçbir şey bilmeden sürekli çalışıyordum. Bazı zamanlar eve bile gidemiyordum.

Şimdi araba parçaları üreten bir fabrikada çalışıyorum. Fabrikamızda sendika var. 8 saat çalışıyorum. Bundan dolayı artık kendime, arkadaşlarıma ve aileme zaman ayırabiliyorum. Tabii ki sendikalı olmamıza rağmen hak ettiğimiz ücretleri alamıyoruz. Daha evvel 1 Mayıs’a hiç gitmemiştim. Çünkü 1 Mayıs’ın ne olduğunu bilmiyordum. UİD-DER’le tanıştıktan sonra birçok şey öğrendim. 1 Mayıs’ın ne olduğunu da öğrendim. Bu sene ilk kez 1 Mayıs’a katılacağım ve iş saatlerinin kısaltılması, ücretlerin yükseltilmesi talebimi ve sınıfımızın çıkarını yansıtan sloganları coşkuyla atacağım. 1 Mayıs uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma gününü iple çekiyor ve sabırsızlıkla bekliyorum.

Uzun ve yorucu çalışma koşullarından kaynaklanan bilinçsizlikle birtakım haklarımı alamadım. Bundan dolayı benim gibi patronların gaspına uğrayan arkadaşları UİD-DER kortejinde 1 Mayıs alanına davet ediyorum.

YAŞASIN 1 MAYIS, BİJİ YEK GULAN!