UİD-DER’le tanışalı yaklaşık üç sene oldu. Daha önce örgütsüz olarak 1 Mayıs’lara katılmıştım. Ama buna pek katılmak denmezdi, sadece orada bulunmuştum. İkinci kez UİD-DER’le katıldığım 2012 1 Mayıs’ı yine çok anlamlı ve görkemliydi. Geçen sene 1 Mayıs’ın ertesi günü başladığımız çalışmalarımız meyvesini, örgütlü, disiplinli ve örnek gösterilecek bir kortejle vermişti. İşçi sınıfına yakışır bir disiplin ve kararlılıkla yürüyen UİD-DER övgüyü hak ediyor.
1 Mayıs sabahı oturduğumuz semtlerden kaldırdığımız otobüslerle Şişhane'ye doğru hareket ettik. Yolculuk esnasında otobüsün içinde sloganlarımızı haykırmaya başlamıştık. Otobüslerden indikten sonra Şişhane yokuşunda kortejimizi oluşturmaya başladık. UİD-DER aracından yayınlanan müzik eşliğinde ve araç üzerinde görevli arkadaşlarımızın konuşmalarını dinleyerek bir süre bekledik. Aynı zamanda hem sloganlarımızı atıyor hem de müziğe eşlik ediyorduk. Yürüyüşümüz başladı. Kortejimiz o kadar düzgün ve disiplinliydi ki adeta kırmızı bir şerit gibi 1 Mayıs alanına girdik.
Pankartlarımız yerlerini aldı ve çevresinde biz UİD-DER’li işçiler olarak toplandık. Program başladıktan sonra sendika bürokratlarının uzun ve sıkıcı konuşmaları yer aldı. Daha sonra mikrofon asıl sahiplerine, direnişçi işçilere geçti. Fabrikalarında verdikleri mücadeleden ve direnişlerinden bahseden işçi arkadaşlarımızı dinledikten sonra yine kırmızı bir şerit gibi meydandan ayrılmaya başladık. Aynı disiplin ve örgütlülüğü dönüş yolunda da gösterdik. Etraftan sloganlarımızı bizimle birlikte söyleyen insanlara şahit olduk. Kortejimizi alkışlayanlar, zafer işareti yapanlar ve fotoğraflarımızı çekenler bize haklı bir gurur yaşattı.
Dönüş yürüyüşünün ardından otobüslerimize ulaştık. Yorulmuştuk ama bu yorgunluk bize hiç dokunmuyordu. Çünkü bu kez kendimiz için yorulmuştuk ve buna değerdi.
Yaşasın 1 Mayıs! Bijî Yek Gulan!