Merhaba. Ben Gebze’de araba parçaları üreten bir fabrikada çalışan bir kadın işçiyim. Henüz 20 yaşındayım. İlk işe başladığımda 15 yaşındaydım. Yaşıtlarım bisiklete binip, top oynarken ben çalışmak zorunda olduğum için işe gidiyordum. Çocuk işçi çalıştıran, asgari ücretin altında ücret ödeyen birçok fabrikada çalıştım. Üstelik, milli bayramlarda ve diğer resmi tatillerde çalıştırdığı halde fazla mesai ücreti vermeyen fabrikada bile çalıştım. Malûmunuz işçiler evlerine biraz daha fazla ekmek götürebilme uğruna küçücük paralara amansızca fazla mesai yapmak zorundalar.

Önceden ne 1 Mayıs’tan ne de işçilerin hakları için mücadele vermeleri gerektiğinden haberim vardı. Sonuçta küçücük bir işçiydim. Ama son zamanlarda bilinçlenmeye başladım. Öncelikle fabrikamıza sendika getirerek örgütlü olmanın önemini ve birlikte olmanın gücünü, daha sonra da haklarımızı öğrendik. Daha sonra bir arkadaşımın davetiyle UİD-DER ile tanıştım. Bu sene 1 Mayıs’a Taksim’e UİD-DER ile birlikte gittim. UİD-DER kortejindeki disiplin ve alana girerkenki beraberlik, aynı zamanda yine alandan ayrılırken toplu ve disiplinli bir şekilde söylenen marşlar ve atılan sloganlar eşliğinde bütünlük bozulmadan alandan ayrılış, örnek bir işçi kortejinin nasıl olması gerektiğini bana gösterdi.

Taksim’e gidene kadar içimde hep bir korku vardı. Herhangi bir olay çıkacak mı acaba? Çevremden hep böyle duymuştum çünkü. Ama ne olay ne de rahatsız edici başka bir şey. Birlik ve dayanışmadan başka bir şey yoktu. Arabalarıyla geçenlerin korna çalarak, evlerindeki insanların balkondan alkış tutarak bize destek vermesi çok hoşuma gitmişti. Bugüne kadar gördüğüm en fazla kalabalığı görüyordum. Gözümün alabildiği kadar insan, hakları için, talepleri için bir araya gelmişti.

Bugünün şartlarında aldığımız ücret açlık sınırının altında. Patron çocuklarının beğenmedikleri eskilerini bizler yeni diye giyiyoruz. Şu adalete bakar mısınız? Ama bir gün tüm bu mücadelelerle örgütlü gücümüzü gösterip “biz işçiler olmadan siz patronlar bir hiçsiniz” diyerek sonuna kadar gideceğiz. Patronlar vermem diyecek. Biz ısrarla alacağız.

Sonuç olarak ben herkesin bu mücadeleye katılıp hakkını savunması gerektiğini düşünüyorum. En azından ben öyle yapacağım.

Yaşasın 1 Mayıs!

Yaşasın örgütlü mücadelemiz!