3 Ekimde, Endonezya işçi sendikalarının çağrısıyla, üç milyon işçi hükümetin saldırılarına karşı bir günlük greve çıktı. Sağlık Bakanlığı’nın sağlık sigortası primlerini patronlarla işçilerin ortak üstlenmesini isteyen tavsiye kararını yayınlamasının ardından işçilerin öfkesi yükseldi. İşçiler, sosyal haklarının artırılmasını, asgari ücretin temel ihtiyaçlarını karşılayacak bir düzeye yükseltilmesini ve işçilere hiçbir hak tanımayan sözleşmeli işçilik yasasının iyileştirilmesini talep ettiler.
indonesia2.jpg [1]
Grev, başkent Cakarta’da 700 fabrikayı durdurdu. Bekasi şehrinde ise yaklaşık 200 bin işçi flamalarını dalgalandırdı ve “İşçiler Birleşin, Birleşen İşçiler Yenilmezler!” sloganıyla coşkulu bir biçimde yürüdü. Greve katılan bir işçi “aldığımız maaş, ihtiyaçlarımızı bile karşılamaya yetmiyorken bir de sigorta primlerini biz mi ödeyelim? Tümünü patronlar ödesin” dedi. Endonezya İşçileri Sendikası Konfederasyonu Başkanı ise “sözleşmeli işçilik yasasının yeniden düzenlenmesini talep ediyoruz” dedi. Endonezya İşçi Meclisinden bir işçi “taleplerimizi karşılamazlarsa daha güçlü grevler örgütleyeceğiz” diyerek hükümeti uyardı.
Endonezya Anayasa Mahkemesi, geçtiğimiz Ocak ayında, sözleşmeli işçiliğin işçilere zarar verdiğini ve Anayasaya aykırı olduğunu belirten bir karar aldı. Hükümet, bu kararın ardından yasa değişikliğini yapmak üzere bir taslak hazırlamaya başladı.
Endonezyalı işçiler, temel ihtiyaçlarını karşılayabilmek için ayda ortalama 380 dolar almaları gerekirken ayda sadece 150 dolar aldıklarını ifade ediyorlar. Endonezya ekonomisi geçen yıldan bu yana %6,5 oranında büyüdü. Ancak bu büyümeden işçilerin payına yoksulluk ve sefaletten başka bir şey düşmüyor. Hayat pahalılığı artıyor, işçilerin alım gücü düşüyor.