Yaptığımız işlerin doğruluğunu kampanyamıza olan ilgi vesilesiyle bir kez daha anladık. Ayrıca işçilerin geçirdikleri iş kazalarıyla ilgili olarak anlattıkları da bu durumu kanıtlar nitelikte. OSTİM’de çalışan bir işçi, yaklaşık iki yıl önce OSTİM ve İVEDİK’te yaşanan patlamadan sonra diğer işyerlerinde iş güvenliği önlemlerinin alındığını anlattı. Bu önlemlerin alınmasının bedelinin 20 işçinin iş cinayetlerine kurban gitmesi olduğunu söyledi. Yine başka bir genç işçi matbaada çalıştığını, orada kullanılan kimyasalların hızlı bir biçimde yaşamlarını çaldığını belirtti. Aynı işçi bir yıl önce çekilmiş fotoğrafını göstererek, bir yıllık süreçte saçlarının döküldüğünü, daha yaşlı göründüğünü söyledi. İş güvenliği malzemeleri satan bir şirkette çalışan başka bir işçi, kendilerine başvuran patronların en ucuz malzemeleri seçtiğini, birçoğunun da önlemleri masraflı bularak malzeme almaktan vazgeçtiğini söyledi.
Fotoğraf sergimizdeki görüntüleri gören bir emekli amcamız “çocuklar bu fotoğraflar Suriye’den mi?” diye sordu. Biz de amcaya bu fotoğrafların iş kazası geçiren işçilere ait olduğunu ve son 10 yılda Türkiye’de ve dünyada savaşlarda ölen asker sayısından daha çok insanın iş cinayetlerinde öldüğünü söyledik.
Patronların işçi güvenliği önlemlerini almamasının sonuçlarına katlanan biz işçiler, bir de devletin “kucağına” düştüğümüzde, bizi katlanılamaz çileler bekliyor. Yaşadığı iş kazası sonrası mahkemeye başvuran bir metal işçisi, iki yıldır süren mahkemesini takip etmekte zorlandığını ve bu süreçte de mağduriyetinin devam ettiğini belirtti.
İş kazalarına ve işçi ölümlerine dur demeye Ankara’da da devam edeceğiz. Verdiğimiz mücadelenin haklılığına ve zorunluluğuna olan inancımızla ulaşabildiğimiz her işçi kardeşimizi bu çağrıya ses olmaya davet edeceğiz.