Merhaba İşçi Dayanışması okurları. Bizler 2 Aralıktan bugüne fabrika önünde gece gündüz demeden haklarımız için bekleyen Elkim işçileriyiz. Bu mektup aracılığıyla, yaşadığımız süreci ve deneyimlerimizi sizlerle paylaşmak istiyoruz.

Elkim patronu 1 Aralık gecesi, işgalci bir ordu gibi fabrikayı talan ederek tüm makineleri, iş araçlarını ve bilgisayarları yağmalamak istedi. Makinelerin ve kimi malzemelerin çoğunu tırlara yükleyip, planlı bir şekilde işbirliği içinde olduğu Has Metal ve Baysan fabrikalarına taşıdı. Bu haberi alır almaz, tüm işçi arkadaşlarımızla birlikte fabrikanın önüne gittik. Örgütlü olduğumuz Birleşik Metal-İş Sendikası yöneticileri de geldiler. Fabrikanın içini gezdiğimizde, manzara karşısında şaşkına döndük. Bu kadar kısa süre içinde üç fabrikanın içini, tonlarca ağırlıktaki makineleri ve binlerce çeşit malzemeyi bu kadar kısa bir sürede nasıl çıkarabildiler diye düşündük.

Makinelerin nerelere götürüldüğünü anında öğrendikten sonra, üç grup oluşturarak peşlerine düştük. Aynı gece Has Metal ve Baysan fabrikalarının önünde beklemeye başladık. Has Metal önünde, makineleri görmeden hiç bir tırın fabrikadan dışarı çıkmasına izin vermedik.

Burada tır şoförü aracını hızla arkadaşlarımızın üzerine sürerek ezmek istedi. Has Metal patronu, polisi fabrikanın önüne yığmaya başladı. Polis, biz işçilerin haklarını değil patronu koruma görevini yerine getirdi, sanki bir savaşa gidermiş gibi üzerimize saldırmak istedi. Çevik kuvvet polisi gaz maskelerini taktı, sıra haline geçti: “Buradan dağılın yoksa dağıtırız” diyerek bizleri korkutmaya çalıştılar. Ama bizim kaybedecek bir şeyimiz yoktu, işimiz, yılların emeği, alamadığımız maaşlarımız gasp edilmişti. Polisin biber gazı da, copu da bizi korkutamazdı artık. Bizler dağılmadık ve kapının önünde birbirimize kenetlenerek zincir oluşturduk. Bizlerin kararlı duruşu sayesinde polis saldıramadı. Fabrikanın içine bakmadan hiçbir yere gitmeyeceğimizi söyledik. Ardından fabrikanın içine girdik ve tahmin ettiğimiz gibi, Elkim’den çıkartılan makinelerin bir kısmını Has Metal’de bulduk. Sendikamızın avukatı ve bilirkişi makinelerin burada olduğuna dair tespit yaparak tutanak tuttu.

Makinelerin nerelere götürüldüğünü, patronun bu işi nasıl planladığını ve kimleri kullandığını öğrendikten sonra, haklarımızı alana kadar fabrikayı terk etmeyeceğimizi söyleyerek fabrika önünde direnmeye başladık. Daha ilk günden itibaren planladığımız birçok şeyi hayata geçirdik. Kendi aramızda yol, yemek, barınma ve gece kimlerin nöbete kalacağının listelerini oluşturduk ve bunları hayata geçirdik. Gün içinde, toplu şekilde kimi etkinlikler yapıyoruz. Bu kısa zaman içinde birbirimizi tanıdık, kaynaştık, arkadaşlığın ve birleşen işçilerin gücünün farkına vardık. Çok değerli deneyimler yaşadık. Her şeyi ortak yapıyoruz: Kimimiz sobaya odun kırarken, kimimiz çay demliyor; kimimiz çevre temizliği yaparken, kimimiz gelen ziyaretçileri karşılıyor. UİD-DER’li işçiler de ilk günden itibaren bizi yalnız bırakmadılar ve daha sonra da toplu olarak ziyaretimize geldiler. Biz yaşayarak gördük ki, işçiler ancak birleşirlerse güçlü olurlar.