Günlerden bir gün, karıncaların ülkesini filler işgal etmişler ve karıncaları ezerek öldürmüşler. Hayatta kalan karıncalar bir araya gelerek “ne yapacağız, fillere gücümüz yetmiyor, en iyisi biz bütün illerin karıncalarını toplayalım, o zaman filleri yeneriz” demişler. Karıncalar hemen seferber olup bütün illerin karıncalarını bir araya toplamışlar. Fakat filler gene karıncaları yenmişler. Sağ kalan karıncalar gene bir araya gelip bu sefer bütün ilçelerin karıncalarını toplayalım demişler. Yine hızlı bir şekilde bütün ilçelerin karıncalarını toplayıp filleri ülkelerinden kovmaya çalışmışlar. Güçlü filleri yine yenememişler. Karıncalar tekrar bir araya gelip “bu iş böyle olmayacak, filler çok güçlü, biz bütün ülkelerin karıncalarını toplayalım” demişler. Ülkelere haber salmışlar. Bütün ülkelerin karıncaları bir araya gelerek güçlerini birleştirip filleri bütün ülkelerden kovmayı başarmışlar. Karıncalar fillerin zulmüne karşı birleşip özgürlüklerini kazanmışlar. Biz insanlar da kendimizi karıncalara benzetiriz. Çünkü biz işçiler de onlar gibi çalışkan ve milyonlarız. Patronlar da işçileri dünyanın her yerinde eziyor, sırtından para kazanıyor, sermayesini büyütüyor. İşçileri yoksulluğa, açlığa, mahkûm ediyorlar. Biz üreten işçiler de karıncaları örnek alıp, birleşip patronları tek bir ülkeden değil bütün ülkelerden kovmalıyız.