1 Mayıs 2013’ü geride bıraktığımız günlerde çalıştığım işyerinde iş arkadaşlarımla muhabbetimizin konusu 1 Mayıs’tan açıldı. İş arkadaşlarımdan bir tanesi “1 Mayıs’ta alanlara çıkıp işçiler kardeş patronlar kalleş diye bağırıyorsun, sonra da gelip aynı koşullarda çalışmaya devam ediyorsun, mademki bir şeyleri değiştiremiyorsun neden alanlara çıkıp bağırıyorsun” diye bana çıkıştı. Sonrasında usta lafa karışarak “zaten o bu konuda vukuatlı, bunun hesabını ayrıca soracağım” dedi. Ben işyerindeki arkadaşlarıma ve ustaya şöyle söyledim: “Evet ben 1 Mayıs’ta alana çıktım ve bizlere sunulan bu yaşamı kabul etmeyen diğer işçi kardeşlerimle birlikte taleplerimi haykırdım. Peki, bu konuda siz ne yaptınız?” Usta ise “bizim boş işlerle uğraşacak zamanımız yok, iş varken çalışacağız. İşçi için çalışarak geçirdiği her gün kendi günüdür” dedi. Sonra herkes hiçbir şey olmamış gibi işinin başına döndü. Bugün milyonlarca işçi kendilerine sunulan hayatı kabulleniyor ve mücadeleden kaçıyor. İşçiler, mücadele etmekten korkmayıp sınıf mücadelesine omuz vermeye başladıkları gün yeni bir hayatın ilk adımını atmış olacaklardır. Mücadele etmekten korkmayalım ve UİD-DER gibi sınıf mücadelesinde önemli olan kurumlara sahip çıkalım.

Yaşasın İşçilerin Uluslararası Mücadele Birliği!