İnsanın en temel ihtiyaçları arasındadır barınma ihtiyacı. Doğal hayatın zorluklarıyla başımızın üzerinde bir çatı olmadan başa çıkamayız. Milyonlarca insan kirada, zar zor hayatını idame ettirmeye çalışıyor. Bir de adeta hayatını ipotek altına alarak ev sahibi olanlar var.

Benim yeni işe başladığım fabrikada bir arkadaş sürekli fazla mesailere kalıyordu. 3 vardiya çalışan fabrikada arkadaş bazen 12, bazen de 24 saat hiç aralıksız çalışıyordu. Toplam 48 saat olan iki gün içinde 36 saat boyunca çalıştığı oluyordu. Benimle sabah işbaşı yapan arkadaşımın ben 4’te bırakıp ertesi gün işe gittiğimde halen orada çalışmaya devam ettiğini görüyordum. 12 saat çalıştıktan sonra sabah 8’de eve giden arkadaşım akşam 4 vardiyasıyla geri geliyor, 12’ye kadar çalıştıktan sonra durumuna bakıyor, kendi kendine “iyiyim” diyerek sabah 8’e kadar devam ediyordu. Aylık çalışma saatinin 480’e kadar çıktığı oluyordu. Yani anlayacağınız günlük ortalama 16 saat çalıştığı aylar oluyordu. Ben fabrikada bir süre çalıştıktan sonra bir yemek molasında arkadaşıma sordum: “Abi kendini çok hırpalamıyor musun?” Bana verdiği cevaptan sonra dondum kaldım. Bana “her şeye başımı sokacak bir evim olsun diye katlanıyorum” derken gözlerinin dolduğunu fark ettim. Evli ve bir çocuk babası olan arkadaşım banka kredisi ile ev almış. Hayatının on senesini bankaya ipotek ettiren arkadaşım; “çocuğuma hiç olmazsa bir ev bırakmak istiyorum. Bin lira olan maaşımı en az 1700 liraya getirmem lazım. Yoksa ev ipotekli, her ay 870 lira kredi ödemezsem evi elimden alacaklar. Yoksa ben de meraklısı değilim bu kadar çalışmanın. Eşime sarılıp doğru düzgün uyumayalı aylar oldu. Çocuğunu elinden tutup parka götürememenin ne demek olduğunu biliyor musun?” diyordu.

Başımızı sokacak bir evimiz olsun diye bizler bu kadar çalışıyoruz. Ama patronlar hiç çalışmadan yalılarda, villalarda oturuyorlar. Yanından geçerken imrenerek baktığımız gökdelenlerde gece gündüz çalışan bizler değil, hiç çalışmayan patronlar oturuyor. O villaları, yalıları, gökdelenleri yapanlar da bizim gibi işçiler. Ne inşaat işçileri ne de başka sektördeki işçiler ürettiklerine sahip olamıyor. Bizlerin bu kadar çalışma ile sahip olamadıklarımıza patronlar hiç çalışmadan sahip oluyorlar. Biz işçiler buna bir dur demeli ve emeğimiz için örgütlenmeliyiz.