Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşım “Bir Fikrin mi Var” adlı televizyon programının finaline seyirci olarak katılacağını söyledi. Ben de programın nasıl bir şey olduğunu sordum. Alphan Manas, Leyla Alaton, Ali Şen gibi büyük patronların jüri üyesi olduğu, yarışmacıların da  “girişimci fikirlerle” yarıştığı, kazanana 200 bin liralık bir sermaye ödülü verileceği, bir girişimcilik yarışması programı olduğunu söyledi. Yani büyük kan emicilerin yeni kan emiciler yaratma yarışması! Ben de çoğu işçinin gazetelerde hayatlarını okuyarak imrendiği bu büyük kodamanların nasıl konuştuklarını, nasıl davrandıklarını gözlemlemeye gittim. İşçi simsarlarının seyirci toplayarak komisyon aldığı, yapımcıların insanları saatlerce koltukta oturtarak günün sonunda 10 TL gibi bir parayı layık gördüğü, üstelik oraya gelen seyircilere kendilerinin sırtından milyon dolarlar kazanan patronları yukarı kalkan “BÜYÜK ALKIŞ” tabelalarıyla alkışlattırdıkları iğrenç bir ortamda buldum kendimi. Jüri üyelerinin birbiriyle olan laçka muhabbetleri, birbirlerine caka satmaları, kur yapmaları, “parlak fikirleri”, sınıf kinimi doruğa çıkardı. Konuk olarak AB bakanı Egemen Bağış’ın geleceği anonsu yapılınca jüri üyelerinden “büyük girişimci” Alphan Manas 5 saattir arkalarında duran seyircilere ilk kez dönüp “arkadaşlar lütfen Gezi Parkıyla ilgili bakanımızı protesto etmeyin, bizim için” dedi. Siz patronlar için daha ne yapalım Alphan Manas? Siz değil misiniz bizim sırtımızdan milyonlar kazanarak hayatı geçim derdi olmadan birbirinize caka satarak yaşayan? Sen ve senin gibiler değil mi bizi işten atan, iş cinayetlerinde öldüren?

Arkadaşımla beraber stüdyonun katında bulunan tuvalete gittiğimizde iyice sinirlendik. Çünkü tuvaletin kapısında bekleyen takım elbiseli tuvalet bekçisi giremeyeceğimizi söyledi. Neden diye sorduğumuzda, buranın jüri üyelerinin tuvaleti olduğunu, seyircilerin başka bir tuvalet bulması gerektiğini söyledi. Yani kırk yıllık Şener Şen film repliği gerçek oldu. Kırk yıl önce “ağanın poku üzerine pok olmaz” deniyordu, şimdi de patronun poku üzerine pok olmuyor! Sömürenin zihniyeti her zaman aynı, değişen hiçbir şey yok. Programın adı “bir fikrin mi var”. Bizim bir fikrimiz var kardeşler, ama bu fikir programda jüri koltuğunda oturan kan emicilerin değil işçilerin ilgisine sunuluyor. Bizleri bu kadar aşağılayan, alınterimizi çalan patronlardan kurtulmanın tek yolu, yaşadığımız acıları, zorlukları sineye çekmek yerine örgütlü sınıf mücadelesi vermek ve patronları, onların ahlâk yapılarını, onların eğlence anlayışlarını ve onların sistemini tarihin çöp sepetine fırlatıp atmaktır.