Ben petrokimya sektöründe çalışan bir işçiyim. Çalıştığım fabrikada enjeksiyon ve sıcak baskı presleri mevcut. Ben her iki bölümde de çalıştım. Fakat sizlere ağırlıklı olarak çalıştığım sıcak baskı preslerinin olduğu bölümden bahsetmek istiyorum. Çünkü bu mektubu yazmaya ve yaşadıklarımızı anlatmaya hava sıcaklığının her gün biraz daha arttığı bugünlerde daha çok ihtiyaç duyar hale geldim.

İçerdeki havalandırmaların/pervanenin sıcaktan kavrulan biz işçilerin derdine çözüm olmadığı bir ortamda preslerde çalışmak oldukça güç. Öyle ki yaz aylarında işe deneme kapsamında yeni başlayan işçiler kimi zaman daha çay molasına kadar bile çalışamadan işi bırakıp gidiyorlar. Hepsinin de gerekçesi “burası çok sıcak” oluyor. Çalıştığımız bölümde 40 adet pres mevcut ve her biri 200 derece sıcaklıkta çalışıyor. Ayrıca çalıştığımız alanda oldukça dar. Bir yandan preslerin sıcaklığı, bir yandan havanın sıcaklığı derken kimileri için güneşli güzel günlerin habercisi olan yaz ayları bizim için tam bir işkence haline geliyor. Üzerimizdeki iş kıyafetleri terden abartısız söylemeliyim sırılsıklam oluyor. Alnımızdan akan ter gözlerimizin içine giriyor, gözlerimizi yakıyor. Üzerimizdeki lacivert iş pantolonumuz vardiya bitiminde terden bembeyaz ve sanki kolalanmış kumaş gibi bir şekle giriyor.

Bir gün arkadaşlarımızla konuştuk ve “bu böyle olmaz, bari bir klima takılsın, en azından nefes alalım, sıcaktan nefes alamıyoruz” dedik.  Bunu patrona ilettik. Fakat aldığımız cevap içler acısıydı. “Eğer klima takılırsa presler soğur” demiş patronumuz. Onların dertleri presler. Üretimin yoğunluğundan ve sıcaktan eriyip buhar olmamız zerre kadar umurunda değil patronun. Biz de o zaman havalandırmalar yapılsın dedik ama ona da türlü bahanelerle yanaşmadı.

Birçok işçi gibi biz de bu fabrikada zor şartlar altında çalışıyoruz. Ancak bunun üstüne bir de mevsimlerin olumsuz tarafları da yansıdı mı zor olan koşullar bizler için bir kez daha zorlaşıyor. Elbette burada ya da başka bir fabrikada yaşanan tüm olumsuzlukları düzeltecek olan biz işçileriz. Yeter ki ele ele verelim, farkına varalım ve haksızlığa boyun eğmeyelim. Hakkımıza, geleceğimize sahip çıkalım.