Yaşadığımız sömürünün ve yoksulluğun adı olan kapitalist sistem işçi sınıfının bilinçli ve örgütlü mücadelesiyle yıkılacaktır. Tek başına zafer kazanılmayacağını biliyoruz. İşçi sınıfının bilinci ve örgütlü mücadelesi zaferin adını koyacaktır.

Bir maden ocağında çalışan işçi ile masa başında çalışan işçi arasında fark yoktur. Biri kazma tutar, biri de kalem tutar. Her ikisinin de işgücünden faydalanan patronlar sınıfı olur.  Patronlar sınıfı biz işçilerin işgücünü sömürerek ceplerini dolduruyor.  Bu da yetmiyor onların açgözlerini doyurmaya. Bizlerin emeği ile yapılan lüks arabalara, yine bizlerin canı pahasına yaptığı villalara ve gökdelenlere sahip oluyorlar. Bu nedenle bizim karşı durmamız gereken şey aslında patronlar sınıfının kendisidir. Biz işçiler kazma sallayıp ya da kalem tutarak evimize götüreceğimiz bir ekmeğin hesabını yapıyoruz. Bu hesaplarla uğraşan bir işçi bu sömürüye, bu yoksulluğa karşı durabilmek için zaman bile bulamıyor.

Biz işçilerin karnı aç, oysa patronlar sınıfının gözleri aç. Patronların açgözleri doymadığı içindir ki milyonlarca insan açlıktan, yoksulluktan ölüyor. Dünyanın her yerinde işçiler iş kazalarında ölüyorlar.  İşçiler birleşip gözünü açarsa eğer, dünyamızı patronlardan geri alabiliriz.

Ekmek için, toprağa can veren biz

Ekmek için, canından vazgeçen biz

Oysa EKMEK daha soframıza gelmeden bölünmüş.