Karabük’te bulunan Marzinc fabrikası, neredeyse tüm işçilerin zehirlenmesi nedeniyle kapatıldı. Fabrika Türkiye genelindeki demir çelik fabrikalarının bacalarında tutulan tozları işleyip hammadde haline getiriyor ve başka fabrikalara satıyor. Bu dönüşüm yapılırken üretimde zehirli katı atıklar da kullanılıyor.

Fabrika Karabük’e kurulmadan önce Bursa’ya kurulmak istenmiş ve bu duruma büyük tepkiler gösterilmişti. Meslek odaları ve sivil toplum kuruluşları fabrikanın kurulmasına karşı çıkmış, fabrikanın zehir saçtığı 2010 yılında mahkemece de onaylanmıştı. Bunun üzerine fabrikanın Bursa’ya kurulmasından vazgeçilmişti. 2012 yılının son aylarında bu defa Karabük’e kurulmak istenen fabrikaya yine tepkiler yükselmişti. İmzalar toplanıp mahkemeye verilmişti. Ama istenilen ölçüye ulaşmayan tepkiler büyük bir basınç oluşturamadı. Şehirde çok iş kaynağı olmadığı gerekçesiyle vali ve milletvekillerinin de onayı alındı, fabrika kuruldu.

2013 yılında faaliyete başlayan fabrikada 6 ayda 130 işçi zehirlendi. İlk başta 16 işçi baş dönmesi, halsizlik, kusma gibi şikâyetlerle devlet hastanesine gitti. Doktor bu işçilere derhal Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesine başvurmalarını söyledi. Sonra bu sayı 42’ye çıktı ve en sonunda fabrikadaki 130 işçi de çeşitli sağlık şikâyetleriyle işi bıraktı. 42 işçi şu anda Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi’nde tedavi altında tutuluyor. Birçoğunun kanlarındaki kurşun oranları çok yüksek çıkıyor. Meslek Hastalıkları Hastanesi’ndeki işçiler, şimdi kötü çalışma koşullarına karşı isyan ediyorlar. İşçilerden biri şunları söylüyor:

“Benim kanımdaki kurşun oranı yüzde 42 çıktı. Buradaki doktorlar sıfır olması lazım, en yüksek 3-5 olması gerek dediler. İlk kez bu ay maske kullandık, sonra filtreli maske. İnsanların girmemesi gereken fırınların içine bez maskelerle girip kırılan cürufları ellerimizle atıyorduk. 6 ayda 1 kez muayene olduk. Onu da özel bir sağlık firmasına ait bir aracın içinde yarım saatte yaptılar. O testlerin sonucunu 4 ay sonra aldık. Bize tahlil sonuçlarımız konusunda bilgi verilmedi. Çeşme suyuna çinko karışmış. Her muslukta ‘suyu içmek yasaktır’ yazıları yazılı. Biz o suyla elimizi yüzümüzü yıkayıp yemeğe gidiyoruz. Bir arkadaşımız o sudan çay demleyip içti. Ağzından kan geldi. 3 gün sonra iyice rahatsızlandı, iş bıraktı. İş kazası geçirene yardım ettiğimizde ‘niye yardım ettin?’ diye tutanak tuttular. 120-130 kişi çalışıyoruz ama sadece 2 banyo var. Onu da 3 ay sonra elde ettik. Çevrecilerin geleceği önceden haber alınıyor. Broging ve aktif karbon sadece çevreciler geldiğinde çalıştırılıyor. Kontrol odasına da anons geçiliyor ‘hiç duman çıkmayacak, emişleri arttırın’ diye.  Çevreciler gidince bu işlem bitiyor.”

İşçilerin sağlığı, canı patronların umurunda değil. Onlar kazandıkları paralara bakıyorlar sadece. Örgütlenip birlik olalım ve bizleri katleden sermaye düzeninin çanına ot tıkayalım!