Geçenlerde iş çıkışı dolmuşta şahit olduğum bir sohbeti paylaşmak istedim. Bir grup genç işçi,  iş çıkışı midye yemişler ama hesabı fazla ödediklerini düşünmüş olsalar gerek ki, birbirlerine kaç tane yediklerini soruyorlardı. Bir süre sonra içlerinden bir tanesi “şu iki-üç liralık hesabı yapmayacak kadar zengin olayım, başka da bir şey istemem” dedi. Diğerleri “tabii abi, daha ne olsun” diyerek onayladı.

Daha ne olsun! İşçi sınıfının büyük hayaller kurması bile artık lüks hale gelmiş durumda! İşçiler 3-5 liralık hayalin ötesine geçmesin diyor patronlar sınıfı.  İşçilerin elinden alınan ekmeğin, canın yanı sıra artık hayalleriyle bile nasıl oynandığını, onların küçültüldüğünü görüyoruz. Peki, bunu işçiler kabul mü edecek? Nasıl düzeltecek? Biz işçi sınıfı olarak, ancak örgütlü mücadeleyle çalınan ekmeğimize, canımıza, hayallerimize sahip çıkabiliriz; patronların sömürüsüne, işçilerin giderek daha da yoksullaşmasına bir dur diyebiliriz. Unutmayalım ki, tüm işçilerin örgütlü mücadelesiyle kurtulur insanlık!