Merhabalar işçi kardeşler. Ben Beylikdüzü’nde bir elektronik fabrikasında sözleşmeli olarak çalışan işçilerden biriyim. Bu işyerinde buzdolabı, çamaşır makinesi, televizyon gibi beyaz eşya ürünlerine elektronik kart üretiyoruz. Şu anki üretim yoğunluğundan kaynaklı öyle sanıyorum ki sözleşmemizi Aralık ayı ortasına kadar uzatıp, sonrasında Türk Metal sendikasının gözetiminde bizi şutlayacaklar. Bu konuyu kimi zaman aramızda konuşuyoruz; acaba hangilerimiz kurbanlık koyunlar olacağız? Bazı bantlarda üretim o kadar yoğun ki, işçiler gerçekten başını kaşıyacak zaman bulamıyor. Saniyelerin de o kadar çok değeri var ki patronlar için, işçinin beş saniye boş kalmasına bile tahammül edemiyorlar. Bir işçiye diğerinden az iş düşüyorsa bu işçi patronun gözünde yarım adam oluyor.

Size çalıştığım bantta yaşanan durumdan örnek vermek istiyorum. Patron üç ayrı istasyonda üç işçi tarafından yapılan işi iki işçi çalışacak şekilde dizayn etti. Üçüncü işçiyi de daha yoğun olan banda aktardı. Bant bu şekliyle çalıştı ama elektronik karta “display” denilen yeni bir aparat takılınca konveyörün aparatlarına temas etti ve ilerleyemedi. Normalde bu aparatın konveyörden geçtikten sonra üçüncü istasyonda üçüncü işçi tarafından takılması gerekiyordu. Ancak patron kartın banda bağlanan konveyörden geçip geçmeyeceğini hesaplayamamıştı. Kartın geçmediğini duyan patronun temsilcisi olan müdür telaş içinde hemen bandın başına geldi. Bu kart nasıl buradan geçmez diye sinirli sinirli söylenmeye başladı. Kafasına koymuştu o kart oradan geçecekti. Hemen telefonuna sarıldı ve bakımcıları çağırdı. Bakımcılara bu işi hemen halletmelerini emretti. Bu iş zar zor bir şekilde bir saat içinde çözüldü.

Rahat bir nefes alan patron temsilcisi bakımcılarla sohbet etmeye başladı. Makas istasyonunda çalışan işçiyi göstererek; “Kardeşim burada ‘yarım adam’ çalışıyor. Sadece şaseyi çerçeveden çıkarıyor, makaslama yapıyor ama daha sonra bir süre boş kalıyor” dedi. Oysaki bu iş yapılmadan sonraki istasyondaki iş de görülemez. Ben lehim istasyonunda çalışıyorum. Sabahtan akşama kadar lehim dumanını içime çekiyorum. Lehim dumanından biraz olsun korunmak istiyorum ama aylardır bir fan bile verilmiyor bana. Üstelik bu işyeri Türkiye’de ilk kez OHSAS 18001 İş Güvenliği belgesini alan işyeri olduğunu söylüyor. Lehim dumanından rahatsız olduğumu söyleyip en azından bazı bantlarda bulunan fanlardan istediğimde “sipariş verdik geliyor” deniliyor bana. Fakat bir gelmedi gitti şu fan. Peki, iş yürümediği zaman hemen anında çözüm bulunuyor da bizim sağlığımız tehlikede olduğu zaman neden bir şey yapılmıyor? İşçi kardeşler patronların biz işçilerin sağlığını, geleceğini düşündüğü yok. Bizi ancak biz koruyabiliriz. Bu nedenle örgütlenmeli ve bilinçlenmeliyiz.