Özcan Ö. 39 yaşında bir maden işçisiydi. Eşine “işe gidiyorum” diyerek evinden çıktı. O akşam eve dönmedi. Eşini merak eden Şenay Ö.’nün başvurusu üzerine polis ve jandarma arama çalışması yaptı, ancak izine rastlanamadı. Bankalara ve çevresine 190 bin lira borcu olduğu söyleniyordu Özcan Ö.’nün. Türkiye Taşkömürü Kurumu’na (TTK) ait maden ocağında yerin metrelerce altına girip kömürün karasına bulanarak çıkması, biriken borcunu ödemeye yetmiyordu. Yettirebilmek için ek işlerde çalışıyordu, ama yine de yetmiyordu…

Özcan Ö. 11 Aralık akşamı, kaybolmasının üzerinden tam bir ay geçtikten sonra bulundu. Zonguldak’ın Gökçebey ilçesine bağlı Çukur Köyü yakınlarındaki bir trafo binasında, elektrik şirketi görevlileri tarafından ölü olarak bulundu. Elektrik akımına kapılarak öldüğü belirlenen Özcan Ö.’nün kablo çalmak isterken akıma kapıldığı ve hayatını kaybettiği iddia ediliyor.

İşçinin emeğini, alnın terini sömürerek semiren patronların sözcüsü olan medya, Özcan Ö.’nün hırsızlık yaparken öldüğünü yazdı. İşçinin hakkını çalarak, işçiyi düşük ücrete çalışmaya mahkûm ederek sermayesine sermaye katıp semiren patronları ve düzenlerini korumayı kendine görev bilmiş medyanın işi bu. İşçiye kara çal, hakaret et, çamur at.

Özcan Ö.’nün gecesini gündüzüne katması yetmedi hayata tutunması için. Yerin altında ürettiği değer borcunu kat kat aşacak miktarda olduğu halde, yalnızca sefalet ücreti alabiliyordu. İhtiyacı için aldığı krediler, boynuna dolandı.

Özcan Ö. örgütlü olsaydı, mücadele ediyor olsaydı, yerin altında ve üstünde zenginlikleri üreten işçiler birlik olsaydı… İşçilerin kanı üzerine inşa edilmiş bu düzen değişebilirdi, 3 çocuğunu geride bırakmazdı. Patronların ve medyasının yalanları ve baskıları işçileri mücadeleden uzak tutmaya yetmezdi.