Bütün işçiler çeşitli sağlık sorunları ile cebelleşip duruyor. Bel hastalıkları, boyun hastalıkları, işitme sorunları ve daha sayamadığımız birçok rahatsızlıktan şikâyetçiyiz. Bütün bu sorunların büyük bir kısmı çalışma koşullarımızdan kaynaklanıyor. Uzun ve yorucu sürelerle çalışmak bize geçici veya kalıcı hastalık olarak geri dönüyor. Hastalandığımızda ise başka bir sorunla yüz yüze kalıyoruz. Türkiye’deki sağlık sistemi hastalandığımıza hastalanacağımıza pişman ediyor bizi.
Gıda işçisi bir arkadaşım 12 saatlik vardiyadan dolayı belinde ağrı olunca doktora gidiyor. Bakın hastanede neler yaşanıyor: “Doktorun yanına girdim. Doktor, ‘neyin var?’ diye sordu. Ben de ‘belim ağrıyor’ deyince ‘tamam’ diyerek ilaç yazmaya başladı. Ben de ‘MR çektirmeyecek misiniz, ya fıtıksa?’ diye sordum. ‘Sen benim işimi bana mı öğreteceksin?’ çıkışında bulundu. ‘Şu an gerek yok, ağrın çok artarsa MR da çektiririz’ dedi.”
Yani anlayacağınız devlet hastanesinde iyi tahlil ve tektiklerin yapılabilmesi için çok ağır hasta olmanız gerekiyor. Yok, eğer ikibüklüm de olsa yürüyebiliyorsanız ilaç verip gönderiyorlar. Ha bir de arkadaşım eczanede muayene ücretiyle birlikte tam 25 lira para ödemiş. Üstelik bu arkadaşım sigorta primleri düzenli olarak yatan bir işçi!
Bu da gösteriyor ki aldığımız sağlık hizmetinin kalitesi gün geçtikçe düşerken, sigortalı da olsan parasız sağlık hakkından yararlanamıyorsun. Bir de hiçbir sosyal güvencesi olamayan işsizler ve sigortasız çalışan işçiler var. 2012’nin başında hayata geçen Genel Sağlık Sigortası (GSS) ile birlikte artık geliri asgari ücretin üçte birinin üstünde olan herkes devlete prim vermek zorunda bırakıldı. Ödeyenler ödedi, ödemeyenlerin kapısına binlerce liralık borç zarflarının gelmeye başladığını biliyoruz. Şimdilerde başka bir şey daha konuşuluyor. GSS’nin kapsamının daraltılması. Her birimiz aldığımız sağlık hizmetinin kalitesini çok iyi biliyoruz. Bir de ödediğimiz ek ücretler var. Bütün bunlar yetmezmiş gibi, hizmetin kapsamı çok genişmiş gibi bir de bunu daraltmaya çalışıyorlar. “Devlet baba” yarın öbür gün temel sağlık hizmetlerini kapsam dışı bırakırsa hiç şaşırmayın. Parası olan yaşasın, olmayan ölsün misali.
Biz işçi ve emekçilerin haklarına dönük saldırılar hız kesmeden devam ediyor. En önemli ve parasız sağlanması gereken sağlık hakkımız bile gün geçtikçe daha da paralı hale getirilmeye çalışılıyor. Muayene ücreti, katkı payı, GGS primleri derken biz işçilerin aldığı üç kuruş para da dolaylı yollardan gasp ediliyor. Devletin bütçe gelirlerinin büyük bir kısmı işçi ve emekçilerden kesilen doğrudan ve dolaylı vergilerden oluşuyor. Bu bütçeyi bizlerin sağlık, eğitim, konut gibi ihtiyaçlarımıza harcamadığı yetmezmiş gibi, devlet, bulduğu her fırsatta bir hakkımızı daha gasp etmek için uğraşıyor. Bütün bu saldırıların karşısında durabilmek ve daha yeni haklar elde edebilmek için örgütlenmekten başka bir seçeneğimiz kalmıyor.