Bir yılı daha geride bıraktık. 2013’ün son günlerinde gündem, rüşvet, kara para aklama gibi yolsuzluk olaylarıyla doluydu. AKP hükümeti cephesinden, gelişmelerin önüne geçebilmek için ardı ardına pek çok hamle geldi. Emniyet’te yapılan görev değişlikleri, ardından AKP’den gelen istifalar ve Erdoğan’ın yaptığı “kötüleri aramızdan ayırdık” açıklamaları…

İşçilerin hak arama mücadeleleri ya da talepleri söz konusu olduğunda domuz topu gibi birleşenler, kendi çıkarları, ayrıcalıkları söz konusu olduğunda birbirlerinin ipliğini pazara çıkarmaktan geri durmuyorlar. Ebette yürüyen çekişme ve kavgada onca pisliğin su yüzüne çıkması, biz işçileri ilgilendirmeyen meseleler değil. Tam aksine bunlar, işçilerin yakından takip etmesi ve tartışması geren konulardır. Çünkü ayakkabı kutularında saklanan milyon dolarların asıl sahibinin sömürülen işçiler olduğu aşikârdır. Ancak bugün yaşananların sonuçlarını belirleyecek olan şey gücün kimde olduğudur. Ne yazık ki işçi sınıfının yeteri kadar örgütlü olmadığı böylesi bir dönemde sermaye kesimleri, meydanı boş buldukları için istedikleri gibi at koşturabilmektedirler.

Gündemin neredeyse her saat başı değiştiği son günlerde, işçileri yakından ilgilendiren pek çok konu gölgede kalmaktadır. Bunlardan belki de en önemlisi, yeni yılın da gelmesi ile birlikte milyonlarca işçiyi ilgilendiren asgari ücret konusudur. Her yıl olduğu gibi bu yıl da hükümetin işçilere yine sefalet ücretini reva gördüğü ortadadır. İlk görüşmelerde %3 olarak teklifini açıklayan hükümet, son görüşmelerde anlaşma sağlanamayınca teklifini %5 olarak açıkladı. Daha sonra da hükümet yetkililerinden bu artışın fazla olduğu, dolayısıyla daha fazla artışın olmayacağı yönünde açıklamalar gelmeye başladı. İşçilerin sömürüsüyle elde edilen milyon dolarların birilerinin ceplerine inmesine göz yumanlar, söz konusu işçilerin maaşına yapılacak üç kuruşluk zam olduğunda kıyameti kopartıyorlar.

2013’ü geride bırakırken, patronların kâr hırsının iş cinayetleriyle yüzlerce işçiyi ailelerinden kopardığını da hatırlamakta fayda var. Hakkını aradığı, sendikalaştığı, örgütlendiği için işten atılan yüzlerce işçiyi de unutmamak gerekiyor. Tüm bu olumsuzlukların yanında mücadele yolunu seçen ve onurlu duruşundan taviz vermeyen işçilerin olduğunu da özellikle belirtmek lazım. Süren direnişler, yeni bir yıla girerken içimizi ısıtan ve biz işçilere umut veren güzel örneklerdir. Hacettepe’de taşeronlaştırmaya karşı direnen işçiler, yürüttükleri mücadeleyi kazanımla sonuçlandırdılar. Taşeron işçilerin bir araya geldiklerinde, birbirlerine kenetlendiklerinde neleri başarabileceklerini hem patronlara hem de taşeron işçilere göstermiş oldular.

Kuşkusuz bu örneğin devamını sağlamak ve işçilerin her alandaki örgütlülüğünü güçlendirmek görevi, içinden geçtiğimiz bu süreçte önemini bir kez daha hissettirmektedir. Hiç şüphe yok ki yeni yılda da işçilerin haklarına dönük pek çok saldırı paketi gündeme gelecek. Kıdem tazminatının gaspına yönelik planlar bunlardan sadece biridir. Yolsuzlukların, düşük ücretlerin, uzayan iş saatlerinin, sendikasız ve güvencesiz çalıştırmanın hesabını soracak olan örgütlü işçilerdir.  İşçiler olarak, o ya da bu çıkar grubunun peşine takılmadan kendi bağımsız sınıf siyasetimizi güçlendirmeli, sermayeden ve yolsuzlukları yapanlardan hesap sormalıyız.