Merhaba arkadaşlar,

Ben postanede çalışan bir dağıtım işçisiyim. Daha önce bir bankada çalışmaktaydım. Bankada çalışırken başımdan geçen bir olayı sizinle paylaşmak istedim. Şunu belirtmek isterim ki anlatacağım olayı UİD-DER’le tanışmadan önce yaşamıştım. Aslında UİD-DER’le tanışmam benim hayatımda yeni bir başlangıç oldu.

Bu düzende ailelerimiz bizim bulacağımız işe, giydiğimiz kıyafete, saçımıza, sakalımıza, arkadaşlarımıza, kısacası her şeyimize karışmak isterler. Ben de annemin istediği gibi bir iş bulmuş, takım elbiseli, masa başında bir bankada çalışmaya başlamıştım. İnternete bakınırken bir borsa sitesi dikkatimi çekmişti. Merak edip baktım, bakmaz olaydım keşke. Sitede bakınırken bir an ben de oynamak istedim. Biraz araştırdıktan sonra bir miktar para ile siteye giriş yaptım. Dolar, Euro ve TL üzerinden işlem yapan site iyice hevesimi açmış, birçok hayalimin zincirleme kurulmasına neden olmuştu. Bir ev, bir araba ve lüks diye tabir ettiğimiz tatil yerlerinde güzel vakitler geçirmenin hayali üst üste gelmişti. Küçük küçük kazanmaya da başlamıştım. Bu küçük kazanmaların yetmeyeceğini de düşünerek elimdeki tüm parayı yatırıp daha fazla kazanma isteği uyanmıştı bende.

Borsada para birimlerinin ne ile yükseldiğini veya nasıl düştüğünü bilmeden girmiş, sadece kazanma isteği ile yola çıkmıştım. Oysa bu seçimimin beni çıkılmaz bir kuyuya doğru götürdüğünden hiç haberim bile yokmuş. Ve en sonunda da öyle oldu. Yatırdığım tüm parayı, Amerika’da açıklanan

bir haber nedeni ile kaybetmiştim. Uzun zamandır biriktirdiğim maaşlarım gözümün önünde kaybolup gitmişti. Ne yapmam gerektiğini düşünemez olmuştum. Uzun aylar sonrasında bile kaybettiğim paranın ve o zamandan sonra biriken borçlarımın devam etmesi benim sağlıklı düşünmemi engeller olmuştu.

Aslında anlatmak istediğim durum kapitalizmin beni nasıl bir bataklığa ittiğinin farkına varamayışımdır ve sistemin tuzağına düştüğümdür. Anladım ki patronlar sınıfının düzeni; şans oyunlarıyla, borsalarla, çekiliş biletleriyle biz işçileri kandırıyor, bizleri bir hayal dünyasında tutarak haklarımızı ve bir araya gelip mücadele etmemizi engelliyor. Ben mücadele etmeye başlayınca anladım bunu. Bu durumu yaşadıktan sonra bu oyunlardan kazanan hiç bir işçi görmedim, aksine işçilerin elinde avucunda ne varsa götürüyor. Yani kapitalist sisteme son verilmedikçe ve işçiler bilinçlenmedikçe bu tür sorunlarla hep karşılaşmaya ve benim gibi bu tür heveslere kapılıp kazandıklarını kaybetmeye devam edecekler.

Biz işçiler yaşam koşullarımızı düzeltmek için fabrikalarda ve işyerinde zor şartlara, uzun çalışma saatlerine ve emeğimizi karşılamayan ücretlere katlanmak zorunda kalıyoruz. Aldığımız asgari ücret ne bir ev almamıza ne bir araba almamıza ne de yılda bir kez olsun tatil yapmamıza yetecek durumda. Kapitalist sisteme son verilmedikçe, işçi sınıfı, yani bizler haklarımıza sahip çıkmadıkça, patronların tuzakları ve sömürüsü devam edecektir. Bizi borsalar, şans oyunları, çekiliş biletleri değil örgütlü olmak kurtarır!