Her gün yüreğini dağlaya dağlaya yaşarsın
Sitemler edersin senin gibi kahır içinde olanlara
Sitem etme be kardeşim artık biraz silkelen
Sanki onun senden bir farkı varmış gibi
“Kimse bir şey yapmıyor” diyorsun
Ama aynada kendine bakmıyorsun kardeşim
Gözlerinin içi pırıl pırıl parlıyor göremiyorsun
Her neyse beklediğin, ne istiyorsan!
Sitem ettiklerin de bu sebepten göremiyorlar işte
Madende tersanede tezgâhta, demir eritme potasında
Her nasılsa kulaklar tıkanıyor, aç karınlar dertli dertli ağıt yakıyor
Sen de açlığının peşindesin daha bir vakit yine…
Kimse bir şey yapmıyor deme kardeşim!
Bak şu yaprakları sallayan rüzgâra
Şimdi belki yavaş yavaş esiyor ama,
Ama sen bir de o rüzgârın fırtınaya dönüştüğü günü seyret be kardeşim
Siler süpürür pisliği, tozu dumana katar da dağlara ulaşır ta yükseklere
Sen de oraya varmak istersin fırtına yükseldiği vakit
O en yüksek tepeye, güneşin en içten doğmak istediği çimenlere
Gözlerini ve zihnini aç da bu günleri bekleyelim nasırlı ellerimizle
Yollar şimdi insan seli ile dolar akmaya
Yollarda gürül gürül çağıldar isyan sesleri
Sanayi yatağında bekler dolup taşmayı
Yollara taşacağı o büyük günü bekler
Aç gözlerini de şu insan selini gör kardeşim
Umut sensin, umut benim, umut dünyadaki acıyan nasırlardır kardeşim!