Yerel seçimler yaklaştıkça, arkadaşlarımız ve ailelerimizle tartışmalarımız daha da hızlandı. Ben Kürt-Alevi kökenli biriyim ama bugün Kürt olduğumuz ailelerimiz tarafından hâlâ inkâr ediliyor. Kürt halkının demokratik haklarının verilmesini savunanlara ise terörist gözü ile bakılıyor.

Bir baba ya da anne, çocuğu farklı görüşte olduğu zaman ona kızıyor. Ben babamla her gün aynı konuyu tartışmaktan yoruldum ama pes etmedim. Babam CHP’li bir Kürt. Üzülerek söylüyorum. Babamı suçlamıyorum. Kürtler üzerine oynanan inkâr ve imha politikalarının yarattığı ortam nedeniyle böyle düşünüyor. Babam, Erdoğan çıkıp konuşunca “hırsız, baş çalan, insanlar nasıl hâlâ bu adama oy veriyorlar, hiç anlamıyorum” diyor. Aslında çok haklı ama eksik bıraktığı bir yer var. Evet, bugün bizim, işçilerin, emekçilerin alın teri çalınıyor. Asgari ücrete yapılan zam ortada. Bir de ayakkabı kutularından çıkan paralar ve taşımakla bitiremedikleri paralar ortada. Evet, emeğimizi çalan burjuva partilerini desteklemeyelim. Fakat babamın eksik bıraktığı ya da hatırlamak istemediği bir gerçeklik var. AKP hem hırsız hem katil. Ama CHP de katil. Kürt Alevileri Dersim’de katletti. Bunu nedense düşünmüyor. Lafa geldi mi hırsızdan ve cinayet işleyenden uzak durun diyebiliyor. Ama kendisi CHP’den uzaklaşmıyor.

Bugün bazılarımızın ailesi böyle maalesef. Burjuva partilerinin çözüm getireceğine inanıyorlar. Ama işçi sınıfının böyle yalanlara kanmaması gerekiyor. Bugün emekten, demokratik hak ve özgürlüklerden yana olan, seçim ittifakı temelinde bir araya gelmiş HDP ve adayları var. Ve hâlâ hakları tanınmayan bir halk var.  Elimizi vicdanımıza koyup düşünelim. Bugün bizi ezen, iliklerimize kadar sömüren, işçilerin ölmesine engel olmayan, dilimizi özgürce konuşmamıza müdahale eden düzen partilerine oy vermeyelim. Emekten yana olan adayları destekleyelim.