Ben 1 Mayıs’a ilk defa katıldım. Derler ya bazı şeyleri dinlemek değil yaşamak gerek. Ben bunu öyle bir yaşadım ki, dev pankartımızla, flamalarımızla alanlardaydık ve bir yılın bütün kinini, öfkesini orada kustuk. Hep gazeteler, televizyonlar ve ailelerimiz gitme dayak yersin derlerdi. Ama ben daha önce mitinge katılmadığım halde UİD-DER’e o kadar güvenim vardı ki, öyle bir şeyi düşünmedim bile. İşyerinde arkadaşıma dedim ki: Ben 1 Mayıs’a gittim, ve bana dedi ki: Gittin de ne oldu? Ne mi oldu? Emeğimin, alın terimin hakkını aradım. Evet, belki bugün olmadı ama bir gün gelecek ki her şey bizim, işçilerin ve emekçilerin olacak. Ben de sonuna kadar gideceğim. Bu yıl olmaz, belki üç yıl, belki beş yıl, bir bakmışsın olmuş. Mücadeleyi yükseltmek bizlerin ellerinde. Alanlara gitmezsek, haklarımızı o burjuva dediğimiz insanlara bırakırsak, böyle sömürülmeye ve sefalet içinde yaşamaya mahkûm kalırız.