Bu yılki 1 Mayıs’a Karabük Üniversitesi öğrencileri olarak her zamanki azim ve heyecan dolu yüreğimizle katıldık. 1 Mayıs’a ilk defa katılan arkadaşlarımız olduğu gibi, birkaç defadır katılan arkadaşlarımız da vardı. Yeni katılan arkadaşlarımız UİD-DER kortejinde yürümenin farkını hemen anladılar. Biz de derneğimizin kortejinin her 1 Mayıs’ta daha da genişlediğini ve büyüdüğümüzü fark ettik ve bu bizim için ayrı bir mutluluk oldu.

Biz öğrenciler olarak derslerden kafamızı kaldıramadığımızı ve bunun dışında pek vakit harcayamadığımızı düşünüp dururuz. UİD-DER’li işçilerin 1 Mayıs’taki organizasyonlarını görünce ve bunu saatlerce işyerlerinde çalıştıktan sonra iş çıkışlarında yaptıkları çalışmalarla gerçekleştirdiklerini öğrenince işte o zaman ne kadar çok bahane ürettiğimizi bir kez daha anladım.

Bu 1 Mayıs’ta geçen seneye göre daha fazla işçi ve öğrenci arkadaşla tanıştım ve daha fazla sohbet ettim. Konuştuğum arkadaşların çalışma koşulları hakkında bilgi edindim ve Türkiye’nin birçok ilinden gelmiş olan işçi arkadaşlarla aynı sorunları yaşadığımızın tanığı oldum. Kendimi de anlattım onlara, Karabük’teki öğrencilerin sorunlarından bahsettim. Hacettepe’de okuyan öğrencilerle konuştum ve iyi bir okul olmasına rağmen sınıf çatışmalarına dayalı problemlerin her yerde aynı olduğunu fark ettim. UİD-DER’liler olarak her yıl işçilerin sorunlarını haykırıyoruz ve buna haklarımızı elde edinceye kadar devam edeceğiz.