Bir gündüz vakti geldi ölüm

Yeraltı karanlığında

Çiçeği burnunda gencecik delikanlılar

Ve babalar düştü birer birer

Kömür rengiydi bedenleri

Bazıları ilerliyordu

Duman sarmıştı her yeri

Dermanları kalmamış yorgundu bedenleri

Yığılıp kaldılar oracıkta

Sırt sırta omuz omuza

Hep birlikte gittiler ölüme

Ölülerini dahi kendileri çıkarıyordu

Teker teker

İniyordu yamaçtan ellerde sedyeler

Annelerin kucağında çocukları

Gözyaşları çarpıyordu yanaklarına

Dağların arasından çığlıklar yükseliyordu gökyüzüne

Yumruklarıyla çöktüler ağzımıza

Boğazımızı sıktılar kestiler çığlığımızı

İçimize dolduruyoruz öfkemizi

Biriktikçe birikiyor

Ağlamak sızlanmak dindirmiyor acımızı

Sesimize karşılık ses

Elimizi tutacak el

Acımızı paylaşacak yürek istiyoruz

İçimize dolduruyoruz öfkemizi

Biriktikçe birikiyor

Ağlamak sızlanmak dindirmiyor acımızı

Sesimize karşılık ses

Elimizi tutacak el

Acımızı paylaşacak yürek istiyoruz