Geçtiğimiz hafta Kartal Meydanı’ın da 15-16  Haziran genel direnişinin  anması yapıldı. UİD-DER’in hazırlamış olduğu bu etkinlik gerçekten çok etkileyiciydi. UİD-DER’li işçiler büyük bir özveriyle çalıştılar. Herkes tanıdığı, tanımadığı insanları, eşini, dostunu, yakınını bu etkinliğe çağırdı ve meydanda büyük,  coşkulu bir kalabalık oluştu. Bu büyük etkinlik öncesinde çeşitli sendikalara, emekten yana kurumlara çağrılar yapıldı, meydanlarda stantlar kuruldu. Hazırlanan müzikler, şiirler, sinevizyon gösterimi mücadele etmek isteyen  işçilere moral verdi. Burada a’dan z’ye  her şey UİD-DER’li işçiler tarafından hazırlanmıştı. Ki işçilerin mücadelesini ilerletecek yine işçiler ise bunu işçilerin organize etmesinden daha doğal ne olabilir! Benim burada dikkatimi çeken ve beni gururlandıran bir şey de, işçileri bu büyük etkinliğe çağırırken afişimizde yazılanlar olmuştu; “Müzik-Şiir-Sinevizyon”. Bizler o afişe tanınmış, bilinmiş, ünlü kişilerin isimlerini yazıp o meydana daha fazla bir kalabalık taşıyabilirdik. Oysa bizim çağırdığımız işçiler gerçekten işçi sınıfının sorunlarını kendilerine dert edindikleri ve mücadeleyle tanışmak için bu etkinliğe geldiler. Gün gelecek işçilerin doğrudan organize edeceği etkinlikler daha da çoğalacak ve kitleselleşecek. Bizler hem öğrendik, hem de gelemeyen işçilere o alanın coşkusunu 15-16 Haziran genel direnişinin ruhunu taşıdık.

Yaşasın 15-16 Haziran genel direnişi!