Kimberly Clark işçilerini UİD-DER olarak ziyaret ettik.  Yüzlerinde haklı mücadelelerine olan inançlarıyla, ziyarete gelenlere yaşadıkları süreci anlatıyorlar. Gittiğimizde yine kalabalık bir şekilde fabrika önündeydiler. Fabrika önünden geçen arabalar korna çalarak destek veriyorlar. İşçiler de alkışlayarak karşılık veriyorlar. Civar bölgedeki aileler yemekler yapıp getiriyorlar işçilere. Uzun masalar kuruldu orucu hep birlikte açtık. Sendikanın verdiği Ramazan yemeğiyle işçiler iftarlarını açtılar. Bizler de iftar yemeklerinin dağıtımında yardımcı olduk. Oruçlar açılıp sofralar kaldırıldıktan sonra işçiler UİD-DER’e bu dayanışmasından dolayı teşekkür ettiler. 

Her biri 6 ila 20 yıl arasında çalışan işçilerle sohbet ettik. Yıllardır çalıştıkları bu fabrikada ücretlerdeki adaletsizlikten bahsettiler. 236 işçi grevde. İşçilerin toplu sözleşmede koşullarının iyileştirilmesi için verdikleri mücadeleye patronun verdiği yanıt, tabii ki onun sınıf doğasından kaynaklıdır. İşçilerin koşullarının düzelmesi demek patronun kârının azalması demek. Grevci işçilerin her biri gençken, hatta çocuk yaşta girdikleri bu fabrikadan koşullarını düzeltmek için birlikte hareket etmenin öneminden bahsettiler. Kadın işçilerle sohbet ettim ve onlar da 17 yıldır çalıştıkları bu fabrikada “senelerdir çalışıyoruz kazandırıyoruz ama kazanamıyoruz, bizler de ev geçindiriyoruz. Örgütlü olmaktan, birlikte hareket etmekten başka çaremiz yok” diyorlar. İşçiler “greve çıktıktan sonra birbirimizi daha iyi tanımaya başladık. 17 yıldır bu fabrikada birlikte çalışmamıza rağmen hiç sohbet edemiyorduk. Grevde birbirimizi daha iyi tanıdık ve güven duymaya başlattık” diyorlar. Patron her yıl sendika aracılığıyla verdiği Ramazan çeklerini bu sene vermemiş. Grev nedeniyle Ramazan çeklerini işçilerin evlerine tek tek giderek vermek isteyen patron işçilerin örgütlü tepkisiyle karşılaşıyor. “Zaten fabrika önündeyiz orada verebilirdiniz, neden evlerimizi tek tek ziyaret ediyorsunuz?” diyerek tepki göstermişler.

Direnişçi işçilerin aileleri de yalnız bırakmıyor işçileri. Bu sürede eşlerine destek olmanın önemli olduğunu vurguluyorlar. Akşamları ellerinde yaptıkları yemeklerle çadıra geliyorlar. Çocukları ve eşleriyle kapı önünde bekliyorlar.

Ziyarete gelen işçilerin gözlerinin içine bakıyorlar. Kimberly Clark grevi tüm sıcaklığıyla sınıf dayanışmasının artarak devam etmesini bekliyor elbette. Biz işçiler olarak onları yalnız bırakmamalı ve yalnız olmadıklarını hissettirmeliyiz. Morale ve desteğe ihtiyaç duydukları bu dönemde sınıf kardeşlerimizi sık sık ziyaret etmeliyiz. İşçilerin örgütlü olunca neleri başarabileceğine olan inançları herkese örnek olmalı.

YAŞASIN SINIF DAYANIŞMASI!