Metal işçileri olarak önemli bir süreçten geçiyoruz. On binlerce metal işçisini ilgilendiren 2014-2016 toplu sözleşme görüşmeleri başladı. Metal işçilerine daha önceki toplu sözleşmede %7 gibi çok komik bir zam verilmişti. Metal işçilerinin talepleri görmezden gelinmişti. Türkiye’nin dünyanın 17. büyük ekonomisi düzeyine yükselmesinde çok büyük bir pay sahibi olan metal işçileri bu sene de görmezden gelineceğe benziyor.

Geçmiş işçi kuşaklarının bize bıraktığı mirasları bir bir tükettik. Elimizde sadece asgari ücret düzeyinde bir maaş kaldı. Buna sosyal hakları da dâhil ettiğimizde bir metal işçisinin eline geçen net para ortalama 1100-1200 lira civarında. Durum böyle vahimken sendikacılar toplu sözleşme sürecini işçilerle paylaşmıyor, bu sürece işçileri dâhil etmemek için ellerinden geleni yapıyorlar.

Ben de sendikalı bir metal fabrikasında çalışıyorum. Hangi sendika olduğu çok da önemli değil aslında. Önemli olan bugün sendikaların içine düştüğü durum. Bugün sendikalar mücadeleden kaçan bir tutum sergiliyorlar. Sanayi bölgelerinde yeni fabrikalar örgütlemek için koşturması gereken sendika bürokratları, koltuklarını garantiye almakla yetinip, olanı biteni kabullenmiş ve mevcudu korumanın derdine düşmüşler. İşçilere bıraktım normal zamanda, toplu sözleşme dönemlerinde bile eğitim verilmiyor, işçilerin talepleri sorulmuyor, işçiler arka planda bırakılıyor. Hazırladıkları geri taslakları da çok büyük talepler varmış gibi biz işçilere yutturmaya çalışıyorlar.

Biz metal işçileri bunları kabullenmemeliyiz. Bu toplu sözleşme bizim ve ailemizin hayatını çok yakından ilgilendiriyor. Başkalarının bizim nasıl yaşayacağımıza, hangi şartlarda çalışacağımıza karar verirken bizi dışlamalarına izin mi vereceğiz? Bu kadar sene izin verdiğimizde neler olduğunu çok iyi gördük ve yaşadık. Artık yeter! Biz işçiler olarak bu seferki toplu sözleşmede söz ve karar sahibi olmak istiyoruz. Hangi metal sendikası olursa olsun sendikamızı yanımızda dimdik görmek istiyoruz. Ancak bu sayede taleplerimizi patronlara kabul ettirebilir ve metal işçileri olarak daha iyi şartlarda yaşayabiliriz.