Selam dostlar. Üniversite kayıtlarının yapıldığı, yeni eğitim-öğretim yılının başladığı bir dönemde sizlere üniversite okumaya çalışan işçi çocuklarının kiralarla olan problemini anlatmak istiyoruz. Bizler Karabük’te üniversite okumaya çalışan işçi-öğrencileriz. “Okumaya çalışan” diyoruz çünkü artık okumak her babayiğidin harcı değil. Biz kendimize işçi-öğrenci diyoruz, çünkü işçi sınıfının evlatları olduğumuzu biliyoruz.

Karabük Üniversitesi son birkaç yıldır öğrenci sayısı hızla artan bir üniversite. Geçen yıl 25 bin civarı öğrencisi olan üniversiteye bu yıl 12 bin yeni öğrenci alındı. Şehrin altyapısı en temel ihtiyaçlardan biri olan barınma ihtiyacının karşılanmasına yetmiyor. Öğrencileri sadece para olarak gören devlet yetkilileri ve mülk sahipleri, ceplerini doldurmaya odaklanmış durumdalar. Onlar için öğrenci demek, yurt, pansiyon, kiralık ev, oda müşterisi demek. Taksi, şehirlerarası otobüs, şehir hatlarında çalışan dolmuş veya özel belediye otobüsü yolcusu demek. Market, pazar, çarşı, AVM, kırtasiye mağazalarının müşterisi demek. Harç parası, öğrenim kredisi, kredi kartı faizi demek.

Sonuç olarak bizler devlet üniversitesine giden öğrencileriz. Özel üniversiteye altımızda pahalı arabalarla giden, baştan aşağı lüks markalarla donanan, gelecek kaygısı gütmeyen, okusam da olur okumasam da diye rahat yaşayan insanlar değiliz. Evden her ay düzenli para gelmediği için inşaatlarda, restoranlarda, kafelerde üç kuruş paraya çalışan öğrencileriz. Alacağımız diplomanın en azından iş bulabilmemizde işe yarayabileceğini düşündüğümüz için çırpınıyoruz. Böyle bir durumda Karabük gibi bir şehirde bütçemize göre kiralık ev bulabilmek bizim için samanlıkta iğne aramaya dönmüş durumda. Çünkü ev fiyatları okula yakın yerlerde son birkaç yılda %200 artmış durumda. Bu durum çok ufak bir şehir olan Karabük’ün neredeyse her yeri için geçerli olmaya başladı. İşte bu şartlar altında okumak işkenceye döndü.

Bu sorunlar sadece bizim başımızın belâsı değil. Bunların diğer şehirlerde üniversite okuyan işçi-öğrencilerin de sorunları olduğunu biliyoruz. Çünkü yaşadığımız sistem her şeyi alınıp satılabilir bir metaya çevirmiş durumda. İnsan ihtiyaçları gözetilmeden sadece kâr ve daha fazla kâr elde etmeye odaklanmış burjuvaların bizlere reva gördüğü bir dünya bu. Buradan okuyan öğrenci arkadaşlara seslenmek istiyoruz: “Elimizden ne gelir?” diye düşünmeyin. Eğer birlik olup örgütlenirsek, parasız eğitim, parasız sağlık, parasız ulaşım gibi en temel insan ihtiyaçları olan haklarımızı söke söke alabiliriz. Örgütlü mücadelenin saflarını sıklaştırıp, insanca yaşayacağımız bir dünya kurmak için gelin beraberce mücadele edelim.