Yıllardır işyerinin servis aracı olarak kullandığı araca hep gerektiğinden fazla sayıda işçi arkadaşımla beraber bindik. Patrona fazladan masraf olmasın, var olan servisi de kaldırmasın diye sesimizi dahi çıkarmadan üst üste tıkışarak işe gidip geldik. Ta ki geçenlerde Isparta Yalvaç’ta meydana gelen ve mevsimlik işçilerin ölümüne neden olan yürek burkucu kazaya kadar… Bu kaza sonrasında işçi arkadaşlarımdan sesler çıkmaya başladı. Benzer kazalar bizim de başımıza gelebilir, araca fazla kişi binmeyelim gibi sözler işçilerin ağzından duyulur oldu. Bu sözlerimizi işiten patron geçici süreliğine ikinci bir aracı devreye soktu. Ve maalesef işçi arkadaşlar hemen kazayı unuttular. Muhtemelen ileriki günlerde patron fırsattan istifade servis sayısını düşürmeye çalışacak. Her şeyi unuttuğumuz gibi Yalvaç’ta yaşanan kazayı da unutarak var olan koşulları kabulleneceğiz, çünkü işçiler olarak gerçek anlamda bir örgütlüğümüz yok. İşçi sınıfı olarak gerçek anlamda bir örgütlülük yaratamadığımız sürece hafızamız olmayacak ve her şeyi unutup var olanı kabullenmeye devam ediceğiz. Yaşananı unutmayıp işyerlerindeki sorunlarımızı çözmek için yapmamız gereken tek şey örgütlenmektir.