Ortadoğu’da büyüyerek devam eden bir savaş var. Son olarak Kobanê'de IŞİD denilen cani örgüt Kürt halkının üzerine vahşice saldırıyor. Hepimiz işyerlerimizde bazı yorumlara tanık oluyoruz. Çalıştığım işyerinde yapılan bir yorumu sizlerle paylaşmak istedim.

Bir sabah hep beraber kahvaltı yaparken IŞİD konusu açıldı. İşçi arkadaşların hemen hepsi birden “Türk ordusunun yıllardır yapamadığını IŞİD yapıyor, ne güzel Kürtler temizleniyor” deyip, neredeyse IŞİD gibi vahşet saçan bir örgütü savundular. Tabii ki çok şaşırmadım. Çünkü yıllardır insanlara ırkçılık, milliyetçilik empoze edildi. Böylesi bir süreçte ayyuka çıkmaması mümkün değil. İsrail-Filistin savaşında İsrail mallarını boykot eden işçiler, sıra Kürtlere gelince bir anda düşmanlıkları ortaya çıkıverdi. Bir an düşündüm. Mücadeleye atılmadan önce ben de böyle düşünüyordum. Bu düşüncelerimin yanış olduğunu mücadele içerisinde anladım.

Yıllardır Kürt ve Türk işçiler olarak bizleri birbirimize düşman ettiler. Bir araya gelip haklarımızı aramayalım diye bu düşmanlığı her fırsatta kullandılar. İşyerlerimizde hakkımızı aramaya kalksak, bir direniş başlatsak, “bunlar terörist” deyip diğer işçi arkadaşlarımızın desteğinin önünü kesmek istiyorlar. Çünkü patronlar işçilerin örgütsüz olduğunu çok iyi biliyor.

İşçi kardeşim, bugün böyle düşündüğün için asgari ücretle günde 12-14 saat çalışıyorsun! Bugün böyle düşündüğün için savaşlarda insanlar katlediliyor! Bugün böyle düşündüğün için patronlar tarafından işsizlik kırbacı altında inliyorsun! Bugün böyle düşündüğün için her gün 5 işçi iş cinayetlerinde katlediliyor! Ve kardeşim bugün böyle düşündüğün için patronların her saldırısına boyun eğiyorsun!

Kürt kardeşlerimizi düşman olarak görmek bizlere hiçbir şey kazandırmıyor. Zannetme ki Türk olmakla sömürülmüyorsun. Aksine Kürtler kadar ezilip, sömürülüyorsun. Bu düşmanlıktan sıyrılmadığın sürece ezilmeye devam edeceksin. Evet, patronlar çok örgütlü, örgütlü oldukları için de bizleri birbirimize kırdırtmayı başarıyorlar. Biz işçiler, örgütsüz olduğumuzda aslında patronların çıkarlarını savunuyoruz. Neden biz işçiler kendi bağımsız sınıf çıkarlarımız etrafında bir araya gelmeyelim? Neden bir avuç asalağın bizleri ezmesine izin verelim? Oysa bir araya gelebildiğimizde yaşanası bir dünya kuracağız. Şimdi soruyorum kardeşim! Böylesi berbat bir dünyada patronların bütün haksızlıklarına boyun mu eğeceksin? Yoksa sınıfsız, sömürüsüz, barış dolu bir dünya kurmak için hep birlikte patronlara karşı mücadele mi edeceksin?