On iki senedir değişik sektörlerde çalışan bir işçiyim. Dünya çapında fabrikaları olan, büyük sermayelere sahip işyerlerinde çalıştım. Buradan, “adama bak ya ne şanslıymış” diyenleri duyuyorum. Başka fabrikalardan işçilerle sohbet ederken çalıştığım fabrikanın ismini verince arkadaşlar şaşırıyorlar. “Şimdi sen iyi maaş alıyorsundur. Sırtın yere gelmez, ne şanslı adamsın” diyorlar.
Ben de böyle şans olmaz olsun diyorum ve acı gerçeği açıklıyorum. O fabrikada taşeron işçisi olarak çalışıyorum dediğimde, arkadaşlar “hadi be, biz de seni kadrolu işçi sanmıştık” diyorlar. Hatta bir işçi arkadaşım da “Allah kurtarsın” dedi. Arkadaşımdan bu cümleyi duyduktan sonra bu mektubu yazmaya karar verdim.
Taşeron işçisi olmak siyahla beyaz gibidir. Yaşadığım bir örneği vermek istiyorum. Taşeron şirket nereye gönderirse orada çalışıyoruz. Bir deterjan fabrikasına çalışmak üzere gönderdiklerinde o fabrikada şunları gördüm. İki yemekhanesi, iki tuvaleti, iki soyunma odası; biri kadrolu işçiler için, diğeri taşeronlar için! Kadrolu işçilerin yemek menüsü daha kaliteli, benim gibi taşeron işçisine gelen yemekse yenecek gibi değil. Köpeğin önüne koysanız yemez. Bir başka dünya devi olan fabrikada ise, servislerde işe gelirken kadrolu işçiler oturarak, taşeron işçileri ayakta geliyordu. Çünkü öncelik kadrolu işçilerin, yer kalırsa taşeron işçisi oturuyordu.
Anlamadığım ya da bir türlü anlamak istemediğim şey ise kadrolu işçilerin taşeron işçilerine davranışları. Her işçi için söyleyemem ama hep bir horlama, dışlama, zor ve pis işleri onlara yaptırmaya çalışma. Patronlar fabrikalarda taşeron işçisi çalıştırarak işçi maliyetlerini düşürüyorlar. Ama en önemlisi işçileri kadrolu ve taşeron işçisi olarak bölüyorlar. Kadrolu işçi kardeşlerim de patronun bu oyununa geliyorlar. Taşeron işçisini horluyor, küçük görüyorlar.
İşçi kardeşim, neden çalışıyoruz? Evimize, ailemize bir lokma ekmek götürebilmek için değil mi? Taşeron işçisi olmak bizim suçumuz mu? İşçilerin bir araya gelmesinden bu kadar korkan patronlar biz işçileri bölmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Çünkü bizler birlik olduğumuzda taşeron uygulamasını patronların kafasına çalarız. İşte asıl sorun biz işçiler nasıl bir araya geleceğiz? Şunu gerçekten samimiyetle söyleyebilirim ki benim umudum var. İşçiler bir araya gelecek, sorunlarına ortak çözüm bulacaklardır. Bizler tek başımıza olduğumuzda güçsüzüz, ama gücümüzü birleştirirsek yapamayacağımız hiçbir şey yoktur!