Merhaba kardeşler. Ben ünlü bir konfeksiyon markasının üretiminin yapıldığı fabrikada taşeron olarak çalışan bir kadın işçiyim. Bu markadan bahsedilince insanların aklına güzel kıyafetler, kaliteli mallar gelir. Burada çalışan biz işçilerin aklına ise sadece işçi sorunları, haksızlık ve zorbalık geliyor. Fabrikada yaşadığımız sorunlardan birkaçını sizlerle paylaşmak istiyorum. Asgari ücret alıyoruz ve bu parayla geçinemiyoruz. En düşük ev kirası 550-600 lira olmuş. Biz aldığımız ücreti kiraya mı verelim, eve destek mi çıkalım, kendi ihtiyaçlarımızı mı karşılayalım şaşırdık. Biz işçiler bu soruyu kendimize sormalıyız. Asgari ücretle geçinebiliyor muyuz?

Her sabah bir zam haberi alıyoruz. Ekmeğe, suya, ete, doğalgaza, kiraya yani her şeye zam geliyor. Ama asgari ücrete bir türlü adam akıllı bir zam gelmiyor. Biz işçiler her şeyi üretiyoruz. Bunun karşılığında sadece %3 zammı mı hak ediyoruz? Üstelik bizim fabrikada kuş kadar olan asgari ücreti bile bizlere çok görüyorlar. Hasta oluyoruz. Rapor aldığımız halde ücretimiz kesiliyor. Böylelikle elimize 3 kuruş geçiyor. Günümüzün 11 saatini patrona para kazandırmakla tüketiyoruz. Günün en güzel saatlerini işyerinde geçiriyoruz. Uzun iş saatlerinden dolayı çok yorgun oluyoruz. Günün kalan saatlerini sadece yorgunluğumuzu atmakla geçiriyoruz. Ailemizle, arkadaşlarımızla zaman geçiremiyoruz. Sosyal hayatımız yok. Çünkü zaman yok. Aynı zamanda taşeron işçi olmanın getirdiği sorunlarımız var. İşyerinde bir sorunla karşılaştığımızda muhatap bulamıyoruz. Sürekli işten atılmakla tehdit ediliyoruz. Bizler de sürekli işten atılma korkusuyla yaşıyoruz.

Arkadaşlar biz mücadele etmedikçe sorunlarımız çözülmeyecek. Yaşadığımız sorunlar her fabrikada, her işyerinde var. Ben düşük ücretlere, uzun iş saatlerine, taşerona artık yeter diyen bir kadın işçi olarak UİD-DER’in kampanyasını destekliyorum. Bu kampanyanın başarıya ulaşması için elimden geleni yapmaya hazırım. Bütün işçi kardeşlerimi örgütlü mücadelemize davet ediyorum.

Örgütlüysek Her Şeyiz, Örgütlüysek Hiçbir Şey!