Kapitalist sistem çürüyor ve patronlar sınıfı bunun sonuçlarına biz işçilerin razı olmasını istiyor. 2015 yılı asgari ücreti belirlendi ve zammın %6+6 olacağı açıklandı. Bu zam oranı milyonlarca asgari ücretle çalışanı memnun etmezken işveren örgütü olan TÜSİAD da memnun olmadı. Çalışanlar için ayın sonunu getirmek zor olduğu için sendikalar bu zammın az olduğunu belirtirken sermaye örgütü TÜSİAD ise bu zammı çok buldu.
Çalıştığım sanayi bölgesinde de verilen maaşlar ya asgari ücret ya da biraz fazlası şeklinde. Binlerce işçi çalışıyor bu sanayi bölgesinde. Her sektörden işçi ile karşılaşabilirsiniz burada. İş koşulları o kadar birbirine benziyor ki, hangi fabrikaya girsen fark etmiyor neredeyse. 10-12 saat çalışma, ücretler asgari ücret ya da biraz üstünde, iş güvenliği neredeyse sıfır düzeyde, iş kazalarının yaşanmadığı gün yok, örgütsüzlük had safhada... Neresinden bakarsan bak her şey patronların lehine düzenlenmiş durumda. Verdikleri üç kuruş zammı da çok görüyorlar asgari ücretliye.
Emeği sömürmeyi, emeği çalmayı çok iyi bilen patronlar şunu da çok iyi biliyorlar: “Düşük ücret demek işçi için daha çok fazla mesai yapmak demek.” İşçi ayın sonunu getirebilmek için daha çok fazla mesaiye kalıyor. Daha fazla çalışmak, evine üç kuruş daha fazla para götürebilmek için neredeyse günün 16 saatini işyerinde geçiriyor. Zaten uzun olan iş saatleri daha da uzuyor. Bugün iş için fabrikaya başvuru yapan işçinin ilk sorduğu soru, “mesai var mı” sorusu oluyor. Mutfakta tencerenin kaynaması için, ev sahibinin asık suratını görmemek için, sıcak bir odada uyuyabilmek için, yeni bir parça elbise alabilmek için, faturaları ödeyebilmek için fazla mesaiye katlanmak zorunda kalıyor işçiler. Bu yüzden sosyal yaşama da zaman kalmıyor.
Örgütsüz olan işçi tek başına sistemin dayatmaları karşısında hayatta kalmaya çalışsa da her gün biraz daha dibe doğru yol alıyor. Kendini kurtarmanın yolunu düşündükçe biraz daha bataklığa batıyor. Oysa aldığımız ücretler daha iyi seviyede olsa kim fazla mesaiye kalır? Kim zamanının çoğunu tezgâh başında geçirir? İnsanca yaşayabileceğimiz kadar ücreti patronlardan ya da onların temsilcilerinden mi bekleyeceğiz? Üç kuruş zammı bile çok görürlerken onlardan daha fazla ücret vermelerini beklersek daha çok bekleriz.
Örgütlü gücümüzden başka hiçbir şey biz işçilerin sorunlarını çözemez. Sorunlarımızı ne tek başımıza çözebiliriz ne de patronlar çözüm sunarlar. O nedenle örgütlenmeli ve örgütlü mücadele etmeliyiz. Bu nedenle UİD-DER’in yürüttüğü “Uzayan İş Saatlerine, Düşük Ücretlere, Taşeronlaştırmaya HAYIR!” kampanyasının bugün biz işçiler için ne kadar anlamlı olduğunu görmeli, sahip çıkmalı ve tüm işçilere ulaşmasını sağlamalıyız.